Van der G’s advocaat W. Jebbink stelde dat Van der G. zich in zijn privé–sfeer voelde aangetast door de uitlatingen van Oosterhoff, die deze had gedaan in het psychologische vaktijdschrift Psy en in de Volkskrant. Oosterhoff leverde met zijn oordeel kritiek op het oordeel van het Pieter Baan Centrum (PBC), dat Van der G. ’slechts’ een obsessieve compulsieve persoonlijkheidsstoornis toedichtte.

Hoewel Van der G. nooit bij de psychiater in behandeling was geweest, was er volgens Jebbink wel degelijk sprake van een arts–patiënt–relatie. Oosterhoff heeft zich met zijn uitspraken buiten de grenzen van het tuchtrecht begeven. De psychiater had zich met zijn kritiek op tekortkomingen van het rapport van het PBC rechtstreeks tot die instantie moeten richten in plaats van de publiciteit te zoeken.

Oosterhoffs advocaat E. Meulemans noemde het ’absurd’ dat Jebbink repte over een arts–patiënt–relatie. Volgens Meulemans leveren de medische wetten te weinig duidelijkheid over de toelaatbaarheid van Oosterhoffs handelen in deze zaak en moet daarom worden gekeken naar de alledaagse praktijk. Het is heel normaal dat psychiaters in vakbladen debatten voeren over publieke personen, aldus Meulemans. Ten slotte zou zijn cliënt zich wel degelijk hebben afgevraagd of Van der G. gekwetst zou kunnen raken door zijn oordeel.

De voorzitter van het medisch tuchtcollege, T. Duursma, sprak van een unieke zaak. Meestal behandelt het college concrete klachten over onzorgvuldig medisch handelen, zoals een verkeerd been dat is afgezet. Een klacht als deze is nieuw, aldus Duursma. Het tuchtcollege in Groningen is een van de vier regionale medische tuchtorganen in Nederland. Het college bestaat uit medici en juristen. De voorzitter is verbonden aan de rechtbank.

De uitspraak is op 22 november.