Dat staat in een verklaring die zondag naar buiten is gebracht.

Het genootschap doelt op de periode van de jaren zestig tot eind jaren negentig. Leden ervoeren destijds grote groepsdruk. Wie van de groep afweek, werd uitgesloten of publiekelijk terechtgewezen. Leden in nood kregen van de geestelijk verzorgers niet genoeg hulp of verkeerde, onprofessionele hulp. Misstanden, bijvoorbeeld in het gezin, werden toegedekt. Vooral de toenmalige jongeren hebben daar erg onder geleden, erkent het Apostolisch Genootschap nu.

Apostelkind

Aanleiding voor de publieke boetedoening is het begin dit jaar verschenen boek ”Apostelkind”. Renske Doorenspleet doet daarin kritisch verslag van haar jeugd binnen het Apostolisch Genootschap. Dat riep veel reacties op van mensen die zich in haar relaas herkenden. Uit de tientallen gesprekken die het genootschap daarop organiseerde, kwamen veel pijnpunten naar voren: mensen ervoeren de groepering als dogmatisch en dictatoriaal, met persoonsverheerlijking van de apostel (bestuursvoorzitter). Ze zeiden dat ze niet zichzelf konden zijn en hekelden de zwijgcultuur en de controle die werd uitgeoefend op onder meer hun werk, partnerkeus en woonplaats. Van seksueel geweld is uit de gesprekken tot dusver niets gebleken.

Emotionele pijn

De huidige bestuursvoorzitter Bert Wiegman zegt nu: „Dit had niet mogen gebeuren. Het past niet bij de menswaardigheid waarvoor we ons inzetten en waarop we aanspreekbaar willen zijn. Daarom bieden we onze oprechte excuses aan, aan iedereen die miskenning, beknelling en emotionele pijn ervaren heeft.”

Via een onafhankelijk meldpunt kunnen leden en oud-leden over hun ervaringen praten. Ook kunnen ze een beroep doen op professionele ondersteuning of andere vormen van hulp.

Het Apostolisch Genootschap werd in 1951 opgericht door de eerste apostel, Lambertus Slok. In de hoogtijdagen had het 30.000 leden, tegenwoordig nog 14.000 leden en sympathisanten. Het genootschap noemt zich een „open, levensbeschouwelijke, vrijzinnige organisatie.”