De christelijke gereformeerde voorganger was voorheen wethouder en raadslid in Werkendam. In die hoedanigheid had hij zelden te maken met kerken. „De politiek was overleg met de kerken niet gewend. Er bestond ook geen goede structuur voor. Bovendien bleek er vertrouwen in de SGP-fractie te zijn, dus er was geen behoefte aan”, aldus ds. Egas.

Hij vindt dat de kerk niet de politieke agenda moet volgen. „Daarvoor hebben predikanten het al druk genoeg. In de gemeenteraad komen veelal geen principiële onderwerpen aan de orde, maar vooral zaken als ruimtelijke ordening en belastingen. Daar hoef je als voorganger niet bij te zitten.”

Anders is het volgens hem wanneer er ethische kwesties spelen. Het kan zijn dat raadsleden tijdens de schorsing van een vergadering graag even met een predikant praten. Die gelegenheid zou er dan moeten zijn.

Ook in de voorbede haalt ds. Egas de raadsleden, waarvan er twee onder zijn gehoor zitten, regelmatig aan. „In Werkendam hadden we een socialistische burgemeester. Die bezocht wel eens een dienst. Dat werd door de gemeenteleden erg gewaardeerd. De burgemeester van Urk is zelf christelijk. Hij bezoekt altijd zijn eigen kerk.”

De Urker predikant benadrukt dat kerken zich moeten inleven in het spanningsveld waarin raadsleden vaak verkeren en niet te snel met een oordeel moeten komen. „Over wat er in raadsvergaderingen wordt gezegd, is op de achtergrond al sterk onderhandeld. Vaak moeten christelijke raadsleden instemmen met een compromis. Het is beter voor het hoogst haalbare te kiezen, dan helemaal met lege handen te staan.”

Als voorbeeld noemt hij een situatie die hij in Werkendam meemaakte. „Er moest een oefenruimte voor popmuziek komen, waar ik faliekant tegen was. De meerderheid van de raad was voorstander. Uiteindelijk heb ik voorstellen gedaan voor een forse eigen bijdrage van de kant van de gebruikers. Als ik me er helemaal vanaf had gekeerd, had het de inwoners misschien meer geld gekost. Dat was op dat moment het uiterst haalbare.”

In Urk speelt de drugsproblematiek onder de jeugd heel sterk. Het vroegere eiland kent de jongste bevolking van Nederland. Ds. Egas is vaak bij café’s te vinden om jongeren aan te spreken. Dat vindt hij kerkelijk werk. Maar een discussie over het verruimen van de openingstijden van de horeca is juist een politieke zaak. Daarover hebben de kerken met horeca en politiek al een gesprek gehad. „Horeca en politiek lieten merken dat ze hun eigen standpunten hebben, maar ze toonden wel begrip voor onze mening.”

Met een zekere regelmaat heeft de predikant contact met de burgemeester of met raadsleden. Hij heeft zich ook voorgenomen een keer een raadsvergadering bij te wonen, maar dat is er nog niet van gekomen. „Ik volg graag via de raadsverslagen wat er speelt. Maar ik wil niet op de stoel van de politici gaan zitten. Zij moeten de afwegingen maken en wij moeten de vinger aan de pols houden. Ik zeg wel dat we barmhartig moeten zijn voor de zwakken in de samenleving, maar over de invulling van bijstandbeleid praat ik niet. Dat is namelijk een opdracht voor de politici.”

Ds. Egas wil politici niet op details aanvallen, maar wel op de hoofdlijnen zijn mening geven.

Overigens vindt hij dat het initiatief voor overleg tussen kerk en politiek moet liggen bij de politici. Christelijke fracties moeten aan de kerken vragen hoe ze kunnen handelen naar het Woord van God wanneer er ethische kwesties spelen. „We hebben als kerk en politiek gezamenlijk de verantwoordelijkheid voor wat er gebeurt in de samenleving. Dat is een goede zaak. Maar de hoofdtaak van de kerk is de prediking.”

Dit is het tweede deel uit een korte serie artikelen over de betrokkenheid van kerken bij de politiek. Het hoofdbestuur van de SGP stelde vorige week dat kerken daarvoor meer interesse moeten tonen. Vrijdag deel 3.