„Die in de schuilplaats des Allerhoogsten is gezeten, die zal vernachten in de schaduw des Almachtigen.” Met grote letters staan deze woorden uit Psalm 91, in het Engels, op de wand van de ontbijtzaal annex ontmoetingsruimte van Shelter Jordan in de Amsterdamse Jordaan. In de hoek staan een piano en een gitaar.

Twee gasten zitten deze vrijdagochtend elk aan een tafeltje te ontbijten. Een van hen is Anna uit Tsjechië. Ze trekt al geruime tijd door Europa. Voordat ze volgende week in Amsterdam aan een baan in de logistieke sector begint, geniet ze van een paar dagen vakantie. Zo bezocht ze de Dam, het Koninklijk Paleis en diverse souvenirwinkels.

Via Airbnb kwam de Tsjechische bij Shelter Jordan terecht. „Het is een goede locatie met een goede prijs.” Met de christelijke achtergrond van het hostel heeft ze geen affiniteit. „Ik ben atheïst”, zegt Anna, terwijl ze haar ontbijtbord aan de kant schuift. Op deze regenachtige dag gaat ze opnieuw de stad in om foto’s te maken. „Dat is mijn hobby.”

Avondsluiting

Shelter Jordan ging in 1971 van start en telt 96 bedden. Normaal gesproken is het hostel in deze tijd van het jaar voor 90 procent –en in de weekenden volledig– bezet, zegt manager André Molenaar. Hetzelfde geldt voor Shelter City, het tweede jeugdhotel van de christelijke organisatie Tot Heil des Volks (THDV), die in Amsterdam ook actief is met hulpverlening aan prostituees, verslaafden, dak- en thuislozen en kinderen in armoede.

De jeugdhotels hebben een missionaire insteek. „We delen graag het goede nieuws over de Heere Jezus met onze gasten, als ze daarvoor open staan. Zowel tijdens spontane gesprekken als bij Bijbelstudies en avondsluitingen waaraan ze kunnen deelnemen.”

In het vroege voorjaar bereikten Molenaar de eerste berichten over corona. „Het stond toen nog ver van ons af, maar stapje voor stapje kwam het dichterbij. Doordat we een overwegend internationaal publiek hebben, onder meer uit Aziatische landen, kwam de vraag op: Wat gaat dit voor ons betekenen?”

Begin maart daalde het aantal boekingen in enkele weken drastisch. Op 17 maart zag Shelter Jordan zich, mede door de coronamaatregelen die het kabinet aankondigde, genoodzaakt de deuren te sluiten. Vier dagen later volgde Shelter City. „In de beide hostels werken we met in totaal 35 christelijke vrijwilligers uit de hele wereld die ook bij ons verblijven. We zeiden tegen hen: Het is heel verdrietig, maar we moeten jullie naar huis sturen.”

Niet iedereen was het daarmee eens, schetst Molenaar. „Onze vrijwilligers zijn vaak gedreven jongeren die het Evangelie graag met anderen willen delen. Sommigen zeiden: „Moeten we vanwege een virus onze missie stopzetten?” Maar we moesten ook aan hun veiligheid denken en hadden geen keus.”

Voor Molenaar en zijn team van vaste medewerkers volgde een bijzondere periode. Sommigen konden elders binnen THDV aan de slag, bijvoorbeeld bij de opvang voor daklozen waar het extra druk was. Zelf werkte de manager vanuit huis onder meer aan coronaprotocollen.

Vanaf half mei biedt Shelter Jordan weer de mogelijkheid van overnachting. De eerste weken meldde zich slechts incidenteel een gast. „We hadden gehoopt dat het vanaf deze week, nu de musea weer open zijn, wat drukker zou worden, maar het gaat nog heel stroef. We hebben gemiddeld twee gasten per nacht.”

De slaapzalen met stapelbedden bieden plek aan vier tot achttien personen. Vanwege de anderhalvemetermaatregel kan Shelter Jordan nu in totaal maximaal dertig gasten onderdak bieden.

Dat er nauwelijks bezoekers zijn, noemt Molenaar „heel onwerkelijk. Alles draait hier altijd om het contact tussen collega’s, vrijwilligers en gasten. Dit is een plek van ontmoeting, maar die is nu heel beperkt mogelijk.”

Gezinnen

Molenaar hoopt dat het aantal ”backpackers” de komende tijd weer toeneemt. Via een speciaal arrangement probeert het hostel bovendien Nederlandse, christelijke gezinnen te trekken, een groep waar het zich anders niet op richt. „Zo kunnen we hen laten kennismaken met onze missie.”

Deze week vond een Amerikaanse die niet met haar naam in de krant wil –„Noem me maar Maria”– de weg naar Shelter Jordan. Ze is sinds anderhalf jaar in Nederland, bivakkeerde op diverse plekken en is geïnteresseerd in andere culturen. Hoewel ze zichzelf geen christen noemt, is de identiteit van Shelter Jordan haar niet onbekend. „Mijn hele familie is christelijk. Ik heb op een katholieke school en een christelijke universiteit gezeten.”

Angst dat ze in een hostel het coronavirus zou kunnen oplopen, heeft Maria niet. „In het begin van de crisis was ik heel bang, maar nu niet meer.” Lachend: „Ik slaap hier in m’n eentje in een achtpersoonskamer, met het raam open.”