In het ideaal van de Dierenbescherming worden dieren in de toekomst vooral gefokt op basis van ‘robuustheid’ en dus niet meer op basis van bijvoorbeeld een zo hoog mogelijke melkopbrengst. Sterke dieren zijn beter bestand tegen ziekten en lichamelijke problemen als kreupelheid. De organisatie vindt dat er geen plaats meer moet zijn voor plofkippen, koeien die meer dan 10.000 liter melk per jaar geven en varkens die meer biggen ter wereld brengen dan ze zelf kunnen grootbrengen. Vrij naar buiten lopen moet de norm worden.

Om dit toekomstbeeld te verwezenlijken, zal de sector moeten inkrimpen: „We moeten toe naar kwaliteitsproductie voor een zelfvoorzienende regio. Nederland moet minder voor de wereld produceren en meer waarde bieden voor de eigen regio”, stelt de Dierenbescherming in haar zogeheten Deltaplan Veehouderij. Concreet betekent dat volgens de organisatie dat boeren zich moeten richten op Noordwest-Europa. Uiteindelijk moet de consument voor de omwenteling betalen, want boeren moeten wel een „goede prijs” voor vlees krijgen.

In de visie van de Dierenbescherming gaan consumenten een stuk meer plantaardig voedsel en een stuk minder vlees eten. „De gemiddelde dagelijkse consumptie van dierlijk eiwit neemt af naar circa 20 gram in 2050, tegenover 48 gram in 2020.” Dat is ook voor de gezondheid beter, aldus de organisatie.

Volgens de opstellers van de toekomstvisie is de omwenteling pure noodzaak. Het huidige systeem van intensieve veehouderij is failliet, stellen ze met verwijzing naar de stikstofproblematiek, de afnemende soortenrijkdom, stalbranden en sterfte onder jonge dieren.