Blijkbaar moet een mens eerst zelf wat ouder worden voor hij de zaken in het juiste perspectief begint te zien. En, toegegeven: dat doet soms pijn.

Onlangs heb ik een leeftijd bereikt waarbij een mens even moet slikken. Natuurlijk weten we dat het niet in de getalletjes zit, maar als je ineens een 5 in plaats van een 4 schrijft als het om je leeftijd gaat, dan verandert er toch wel iets.

Toen ik, rond Kerst verleden jaar, ook nog door de kerkelijke gemeente werd uitgenodigd voor een gezamenlijke maaltijd, was ik een moment in een lichte shock. Eventjes dacht ik dat mijn gegevens niet juist vermeld stonden in de kerkelijke administratie, tot het kwartje viel. Ik was niet alleen vijftig geworden, maar val bovendien onder de categorie alleenstaand. Dat opgeteld, doet een mens blijkbaar definitief in een bepaalde hoek belanden. Geen kwaad woord over die kerkelijke uitnodiging, overigens. Maar nogmaals: ik moest wel even slikken.

Dat de aanduiding senior niet altijd alleen maar bedoelt te zeggen dat je van een zekere leeftijd bent, ontdekte ik al heel wat jaren geleden. In het bedrijfsleven wordt al veel langer gesproken van junioren en senioren. En dat laatste staat dan vooral voor het feit dat je veel ervaring hebt, de situatie meestal goed beheerst omdat je veel zaken in het werk al een keer hebt meegemaakt. En dus voor jongere collega’s een gewaardeerde vraagbaak bent. Nou, dat klonk me niet slecht in de oren.

Inmiddels ben ik ook tegen senioren in het algemeen anders aan gaan kijken. Het begrip is voor mij al lang niet meer een synoniem voor oud, gebrekkig en hulpbehoevend. Eerder voor wijs, ervaren en vooral: mild.

Dat laatste wordt, naarmate ik zelf ouder word, steeds belangrijker voor me. Dat er bij oudere mensen iets is van rijpheid en bezonnenheid. Dat ze niet meer direct op de kast springen als er iets is wat ze niet lijkt. Dat ze met een milde blik kunnen en durven kijken naar jongeren die, niet zelden in hun enthousiasme, soms domme dingen doen.

Hoe ouder hoe kouder, zegt het spreekwoord. Dat kan helaas waar zijn.

Maar gelukkig zie ik in mijn directe omgeving vrijwel altijd het omgekeerde.

En in dat geval vind ik het een eer onder de senioren gerekend te worden.