Wat dat betreft, merk ik dezer dagen bij mezelf gaandeweg een toenemende druk om juist daarop te beknibbelen. Er is veel wat alle tijd en aandacht opeist: de voorbereiding op een tweetal bezinningsmomenten en de preken op zondag. Allerlei praktische zaken als het gaat om de voortgang van het gemeentelijk en kerkelijk leven. En niet het minst het meeleven met jongeren en ouderen, zieken en degenen die juist werkzaam zijn in de zorg. En terwijl ik zelf meer tijd dan ooit in de studeerkamer doorbreng, is mijn vrouw de hele dag actief als moeder en ‘juf’ van een aantal schoolgaande kinderen. De schaarse momenten dat we elkaar zien, zijn de gezamenlijke maaltijden. En zelfs die ogenblikken zijn niet onbedreigd.

Want ook al dien ik een kleine gemeente en verleen ik pastorale bijstand in een andere kleine gemeente, dat neemt niet weg dat voor allerlei praktische zaken nu snel een oplossing moet worden gezocht. Hoe gaan we vanaf zondag om met de dertigaanwezigenregel? Hoe ga ik verder met de belijdeniscatechisatie? Kan ik op zondag elders een derde dienst leiden? Hoe doe ik dat met vrije zondagen? Met ruilbeurten? Voor al die zaken ligt er geen coronadraaiboek in de consistorie. Maar zijn zaken die wij onder de categorie ”praktisch” rangschikken ook geen zaak van gebed?

Gebed

”Leren bidden” is de eenvoudige, maar veelzeggende titel van een boek over het gebed van Matthew Henry, dat ik dezer dagen er maar weer eens bij heb gepakt. Daarin laat Henry zien dat christenen baat hebben bij discipline in het gebed: „Het is Zijn wil dat wij Hem nederig onze noden, lasten en begeerten bekendmaken en ons dan aan Hem overgeven om met ons te doen wat Hem goeddunkt.” Henry is heel concreet. Zo heeft hij een gebed voor tijden van besmettelijke ziekten: „Neem de ziekte uit ons midden weg en red ons van de verderfelijke pestilentie. Beveel de verderfengel dat hij zijn zwaard in de schede steekt en zijn hand inhoudt.”

Op hetzelfde moment dat het boek voor me openligt, komt er een bericht binnen van een gemeentelid. Positief getest op corona. Ook zonder draaiboek weet ik wat me te doen staat.

Ds. W. L. van der Staaij is predikant van de christelijke gereformeerde Thaborkerk in Scheveningen. Deze week houdt hij een dagboek bij.