„Een kille en geplande afrekening”, oordeelde de rechtbank. „Het motief is niet duidelijk, maar het lijkt om een schuld te gaan.” Van der Linde werd naar de kroeg gelokt door S. Na vertrek werd hij door R. doodgeschoten met veertien kogels. De rechtbank oordeelde dat de drie nauw en bewust samenwerkten om de liquidatie te plegen.

R. had weliswaar bekend dat hij schoot, maar dat zou in een opwelling zijn gebeurd vanwege een andere geldschuld. De rechtbank geloofde dat verhaal niet.

Het onderzoek in de moordzaak zat op slot, totdat David J. tegenover undercoveragenten vertelde over het hele plan. Advocaten hadden nog bepleit dat dat undercovertraject onrechtmatig was. De Hoge Raad verwees namelijk onlangs twee moordzaken terug naar lagere rechters. Dat was omdat onvoldoende was uitgelegd of undercoveragenten iemand genoeg vrijheid geven om hun eigen verklaring te vertellen. De rechtbank oordeelde na een uitgebreide uitleg echter onverbloemd: „Er is J. geen druk opgelegd of dwang gebruikt om meer informatie te geven. Hij kon zelf keuzes maken.”

De rechtbank oordeelde wel kritisch over de methode. Dat gesprekken niet worden opgenomen, noemde de rechtbank „een gemis” en de verslaglegging door agenten in processen-verbaal „beperkt”. Uitleg door de undercoveragenten in een nader verhoor, zorgde volgens de rechtbank niettemin voor „inzicht in het traject en de onderlinge communicatie”.