De hengst, vernoemd naar de zonsverduistering in zijn geboortejaar, kon wel 70 kilometer per uur lopen en won alle achttien races waaraan hij deelnam. Daardoor ging de spanning er op de baan wel vanaf en zat er ook nauwelijsk winst meer in de weddenschappen waarop de Engelsen toen al dol waren. De eigenaar besloot Eclipse als dekhengst aan te bieden, wat hem veel geld opleverde. Volgens kenners is het dier inmiddels de stamvader van 95 procent van alle Engelse volbloeden.

Van zijn geraamte zijn de hoeven overigens nep. De echte zijn vermaakt tot asbak, inktpot of drinkbeker. Opmerkelijk is wel dat er zeker meer dan vijf van dergelijke voorwerpen in omloop zijn.

Ook de National Gallery in Londen leent het Mauritshuis een pronkstuk voor de expositie: Whistlejacket, een bijna levensgroot portret uit 1762 van een renpaard met die naam. Stubbs toont de in 1749 geboren Whistlejacket tegen een geheel lege achtergrond, wat erg ongebruikelijk was in die tijd. Het verhaal gaat dat het dier het schilderij zelf zag, boos werd en er tegenaan wilde trappen. Volgens deze mythe werd daarop besloten het schilderij te laten zoals het was: als het zoveel bij de hengst zelf losmaakte, moest het wel deugen.

Lea van der Vinde, curator van het Mauritshuis, vond het hoog tijd voor een expositie van werk van Stubbs in ons land, want de kunstenaar mocht dan autodidact zijn, hij was een ware meester: „Hij portretteerde de dieren echt, met gevoel voor karakter, je krijgt het gevoel of je de paarden leert kennen, hun uitdrukking is soms bijna menselijk”, vindt Van der Vinde.