Steekpartijen na drillmuziek
„Kom in actie!” luidde maandag de oproep van een Amsterdamse wijkagent na de vondst van grote messen bij een groep jonge tieners. De politie maakt zich grote zorgen over steekincidenten die door drillmuziek lijken te zijn veroorzaakt.
Drillmuziek grossiert in gewelddadige teksten en duistere, monotone beats. Dat is de overeenkomst met veel andere popmuziek. Een verschil is dat drill er meer toe leidt dat de daad bij het lugubere woord wordt gevoegd: de wapens worden niet alleen ‘bezongen’, maar ook echt gebruikt.
Drillrap ontstond rond 2010 in de Amerikaanse stad Chicago. Ze werd ook in Engeland populair –onder de naam UK Drill– en inmiddels zijn daar tal van slachtoffers gevallen. Justitie past censuur toe: de Londense rapper Rico Racks mag in zijn teksten vijf jaar geen woorden gebruiken als connect (contactpersoon voor drugs), trapping (drugs dealen) en bandoe (een huis waar gedeald wordt).
Uitdagen
De rage waaide ook over naar Nederland. Jongeren in steden als Amsterdam, Rotterdam, Almere en Zaanstad maken drillmuziek en drillclips. De rappers zijn onherkenbaar, want ze zetten een bivakmuts of skeletmasker op. Ze laten zich filmen terwijl ze met een machete, keukenmes, ijspriem of (nep)pistool zwaaien. Daarmee willen ze rivalen neersteken, „gaten in lichamen” maken, knieën doorboren of „net als ISIS” hoofden afsnijden. Het schemerduister waarin clips worden opgenomen, draagt bij aan de sinistere sfeer. De filmpjes worden honderdduizenden keren bekeken.
Een groep noemt zich soms naar de postcode van zijn buurt en ziet bewoners van andere postcodegebieden als vijanden. Op elkaars territorium staan, wordt dan als provocatie gezien. In de rapteksten worden de vijanden „gedist” (bespot) en uitgedaagd: „Je bent nergens te vinden als ik loer in jouw flat.” De tegenstander wordt bedreigd: „Druk die shank (mes, LV) in z’n lijf met kracht.”
Steekpartijen
En daar blijft het niet bij. De politie maakt zich grote zorgen over steekpartijen waarbij jongeren betrokken zijn. Bij een „beef” –ruzie– in Amsterdam moest de politie ingrijpen. Er waren vorig jaar in de hoofdstad meerdere dodelijke incidenten. De achttienjarige Jay-Ronne Grootfaam, die afgelopen september met een kapmes werd doodgestoken, was zelf rapper. Zijn dood hing volgens de politie samen met drillrap.
In Rotterdam werd een 14-jarige jongen voor de ingang van een middelbare school met een slagersmes in zijn buik gestoken. In dezelfde week moesten twee Rotterdamse jongeren met steekwonden naar het ziekenhuis na een vechtpartij tussen jeugdbendes.
In Drachten worden twee jongens van 14 en 15 jaar verdacht van de dood van een 16-jarige jongen. In Hoofddorp waren op 22 december zo’n vijftien jongeren in de leeftijd van 15 tot 19 jaar betrokken bij een steekincident. Vier jongeren raakten gewond. Een van hen werd in zijn buik gestoken, een ander in zijn rug.
Bezorgdheid
Na een straatroof in de Amsterdamse wijk Buitenveldert werden zondag jongeren van nog maar 12 en 13 jaar oud aangehouden die grote messen bij zich droegen. „Ik heb er geen woorden voor, u wel?” schreef de wijkagent op Facebook. Hij riep ouders in heel Nederland op beter te controleren waar hun kinderen mee bezig zijn. „Weet u wat uw kind doet buiten op straat? Weet u waar ze mee bezig zijn op de telefoon (want hoe denkt u dat ze hier aan komen?)… Vraagt u uw kind weleens wat hij/zij (voornamelijk hij) in zijn jaszak of rugtas heeft zitten?”
Eerder al uitten de Amsterdamse hoofdcommissaris van politie en het openbaar ministerie hun bezorgdheid. „Mijn zorg is groot: je ziet dat jonge mensen heel makkelijk tot geweld komen en daar vervolgens raps over maken”, zei de Amsterdamse hoofdofficier van justitie Lucas. Oppakken, vervolgen en veroordelen is niet genoeg om er een einde aan te maken. „Het strafrecht gaat het niet onder controle krijgen. De oplossing hiervan zit in de wijk zelf.”
De politie in de grote steden neemt maatregelen om door muziek geïnspireerd geweld te voorkomen: agenten inspecteren de video’s en overleggen met jongerenwerkers. De hermandad vreest dat het anders net zo uit de hand loopt als in Engeland.