Die suggestie doet jurist en anesthesioloog J. Bollen in een onderzoek waarop hij vrijdag promoveerde aan de Universiteit Maastricht.

Bollen doet het voorstel om patiënten met een euthanasieverzoek dat past binnen de wet en dat uitgevoerd gaat worden actiever te attenderen op de mogelijkheid om donor te zijn. Het raadplegen van het donorregistratiesysteem kan daarvoor volgens hem als aanknopingspunt dienen. Heeft de patiënt zich daarin laten registreren als donor dan kan de arts het initiatief nemen om de patiënt te informeren over de mogelijkheid tot orgaandonatie.

Het aangaan van een gesprek moet volgens Bollen zelfs mogelijk zijn wanneer er een weigering staat geregistreerd. „De omstandigheden en de daarop gestoelde gedachten van de patiënt kunnen immers geheel anders zijn dan die welke de patiënt ten tijde van het invullen van het donorformulier voor ogen had”, aldus de promovendus.

Bollens suggestie gaat lijnrecht in tegen de landelijke richtlijn inzake orgaandonatie na euthanasie. Deze stelt expliciet dat de (huis)arts niet actief de mogelijkheid van orgaandonatie na euthanasie mag benoemen. Om die reden plaatste VVD-Tweede Kamerlid Tellegen eerder deze week in het NPO Radio1 journaal vraagtekens bij Bollens’ voorstel. Wel is ze het met hem eens dat de informatievoorziening aan euthanasiepatiënten over de mogelijkheden om donor te kunnen zijn moeten worden verbeterd.

Van de circa 6000 patiënten die jaarlijks in Nederland overlijden door euthanasie, komt medisch gezien naar schatting zo’n 10 procent in aanmerking als orgaandonor. Het gaat dan vooral om patiënten met een neurologische aandoening die niet de organen, maar bijvoorbeeld de spieren of de zenuwen aantast, zoals bijvoorbeeld ALS, Parkinson of Huntington.

In Nederland hebben tot dusver 60 euthanasiepatiënten na hun dood organen gedoneerd. Volgens Bollen is dat aantal laag omdat veel patiënten het liefste thuis willen overlijden in plaats van in het ziekenhuis, zoals in het geval van orgaandonatie verplicht is.