Een en ander blijkt uit onderzoek van ontwikkelings- en neuropsycholoog Sabrina Twilhaar (31), die er vandaag aan de Vrije Universiteit in Amsterdam op promoveert. Haar praktijkervaring is dat de problemen relatief laat aan het licht komen, waardoor adequate hulp en begeleiding achterblijven.

Te vroeg geboren kinderen worden idealiter tot hun achtste door een kinderarts en een ontwikkelingspsycholoog gevolgd. Maar de ontwikkelingsproblemen blijven veel langer, ontdekte Twilhaar, die een groep dertienjarigen onderzocht. De leerachterstanden worden al in groep 3 van de basisschool zichtbaar en verbeteren niet naarmate kinderen ouder worden, waardoor ze drie keer zo vaak extra hulp of speciaal onderwijs nodig hebben.

Jaarlijks worden zo’n 1600 kinderen „zeer prematuur” geboren, dat wil zeggen tussen de 24e en 32e week van de zwangerschap. Twilhaar ontdekte dat de lange-termijnuitkomsten voor kinderen die tussen 1990 en 2008 geboren zijn, niet verbeterden. Dat baart zorgen. „Omdat de overlevingskansen van steeds vroeger geboren baby’s verbeteren, groeit een toenemend aantal te vroeg geboren kinderen op met ontwikkelingsproblemen waarvoor langdurige zorg nodig is.”