De moeder verwondert zich over het prachtige, gave schepseltje, dat haar leven volkomen bevredigt. Het is een droom, maar rijker. Wanneer het kind aan haar borst drinkt, zijn ze weer één, gescheiden van de wereld om hen heen. Is dit haast niet te veel voor een mens om te ontvangen? En om er verantwoordelijk voor te zijn?

Ik houd veel van Eybers’ gedichten. Ze zijn beeldend en gevoelig. En het Afrikaans vind ik prachtig. Liefde is het thema van deze Boekenweek. Ik moet aan mijn dochter en haar in september vorig jaar geboren zoon denken. Liefde in het kwadraat, zal ik maar zeggen.

Soms peins sy traag daaroor, en telkens as
sy die klein liggaampie op haar handpalms hou
staan sy ’n oomblik so om te onthou
hoe kort gelee dit deel van hare was.

Geen droom wat smartlik sy gestalte wring
uit skemerende kelders van die gees
kon ooit só skoon en só volkome wees,
kon ooit só ’n oewerlose vrede bring.

Dig teen haar hartklop nestel hy wanneer
hy honger het en saggies om hul gly
’n kleed wat hul van alles rondom skei;

en oor die soet bedwelming skuim nie meer
die eb en vloed van hunkering: al haar dae
is stil van teerheid wat sy skaars kan dra.

Elisabeth Eybers