Al 35 jaar werkt Sjoerd Bakker bij Zeevisserijbedrijf Geertruida BV aan de Industrierondweg in Urk. Hij zorgt ervoor dat de vissersschepen met goede visnetten de zee op kunnen. „Netten maken deed mijn vader al. Hij heeft altijd gevaren en vroeger maakte elke schipper zijn eigen netten aan boord.” De meeste kneepjes van het vak leerde Bakker dan ook van zijn vader. „Na de lagere school ging ik naar de Visserijschool, dat was in 1953. Daar kreeg ik zeevaartkunde en de regels van het varen. Ook leerde ik over markeringspunten in zee en natuurlijk maakten we netten.”

De opleiding duurde twee jaar, waardoor Bakker al op zijn vijftiende aan boord ging. Bakker en zijn broer voeren beiden met een eigen schip, maar in 1976 verkocht hij zijn kotter. „Ik heb vier dochters en een zoon. Mijn zoon wilde geen schipper worden. Daarbij was het moeilijk om genoeg bemanning te krijgen. Mensen gingen liever naar de fabriek vanwege de aantrekkende industrie.”

Bakker liet zich omscholen tot cv-monteur en kwam te werken bij firma Van Nee in Windesheim. Totdat het bedrijf werd overgenomen door Breman en hij zonder werk kwam te zitten. „Ik kwam thuis op vrijdagmiddag en op zaterdag liep ik over de haven. Iemand van Geertruida BV kwam achter mij aan fietsen en zei: „Ik hoor dat je zonder werk zit. Wil je voor ons komen werken?” Ik kon die maandag meteen beginnen.”

Hobby

Netten maken –het repareren van de visnetten– was altijd al een hobby van Bakker. Tot 1985 deed hij dat in vaste dienst en sinds zijn pensionering staat hij nog voor twaalf uur per week op de loonlijst. „Ik had niet gedacht dat ik hier 35 jaar zou blijven”, lacht Bakker. „Maar ik zou niet weten wat ik thuis zou moeten doen. Ik sta altijd om halfzeven op en als ik dan al voor het raam moet gaan zitten, kunnen ze me net zo goed wegbrengen.”

Al voor zeven uur is Bakker op zijn werk present. Zijn werkdag begint steevast met koffie en een krantje. Om acht uur gaat hij aan het werk. „Vorige week heeft een schipper zijn net kapotgetrokken, dus dat ben ik aan het repareren. Alles wat versleten of kapot is, vervangen wij voor nieuwe stukken. Als het net klaar is, gaat het naar Harlingen, waar het schip ligt.”

Netten komen standaard om de twintig weken binnen, vertelt Bakker, als de vissers schakelen van het vissen op schol naar het vissen op tong, en andersom. „Tong is smaller dan schol, dus daar is het net op aangepast. Tijdens het vissen sleept het net over de grond, waardoor met name de onderkant slijt.” Het repareren is allemaal handwerk. „We bestellen het netwerk in grote pakken, waar we zelf de stukken uit snijden. Daarna zetten we alles in elkaar.”

In de drukke periodes werkt Bakker soms een volle week, waardoor hij in mei of juni een lange vakantie heeft.

Aan stoppen moet Bakker nog niet denken. „Sommige mensen kijken uit haar hun pensioen, maar ik doe dit werk graag. Thuis loop ik mijn vrouw maar voor de voeten. Als ik te lang binnen zit, vraagt ze: „Moet je niet weg vandaag?””

Griepprik

Bakker werkt dus door totdat het bedrijf zegt dat hij moet stoppen. „Als ik straks over de tachtig ben en me nog steeds zo voel als nu, blijf ik gewoon doorgaan. Of ik zou ziek moeten worden, maar in de 35 jaar dat ik hier werk ben ik nog nooit thuis gebleven wegens ziekte.” Jaren geleden kreeg hij een oproep om de griepprik te halen. Maar daar heeft hij niet op gereageerd. Toen de huisarts vroeg waarom niet, zei Bakker: „Ik heb nog nooit griep gehad.” „Want al word ik –als God het geeft– in september 79, ik ga nog altijd fluitend naar mijn werk.”

Bent u of kent u ook iemand die doorwerkt na het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd? Mail naar econ@refdag.nl.

Loopbaan Sjoerd Bakker

Geboren: 10 september 1940 te Urk

Lagere School: Christelijke Wilhelminaschool te Urk

Vervolgonderwijs: Visserijschool in Urk

Eerste baan: Visserman bij vader op de kotter

Vervolgbanen: Zelfstandig kottereigenaar, monteur centrale verwarmingen bij firma Van Nee

Laatste baan: Nettenmaker bij Zeevisserijbedrijf Geertruida BV in Urk