„Een vorm van eigenrichting die volstrekt onacceptabel is en niet is goed te praten”, aldus de aanklager over de rol van O. Die ontkende vrijdag bewust op de motorfiets te hebben ingestuurd. Weliswaar botste hij na te zijn afgesneden tegen de vangrail en reed hij daarna achter de motorfiets aan, maar dat was volgens hem alleen om het kenteken te achterhalen. „Ik zou nooit een motorfiets van de weg rijden”, zei hij.

Zijn relaas stond haaks op de verklaringen die drie getuigen aflegden. Zij hebben gezegd dat O. vlak naast de motorfiets kwam rijden, iets naar links uitweek en bij een snelheid van rond de 110 kilometer per uur, in het schemerdonker en bij hevige regenval daarna abrupt op de motorrijder instuurde. De eerste keer kon de bestuurder nog corrigeren, de tweede keer lukte dat niet meer.

Ook de dochter van O., die naast hem zat, heeft gezegd dat haar vader bewust op de motor instuurde. Getuigen hoorden haar vlak na het ongeval op de vluchtstrook tegen haar vader roepen: „Pa, ben je gek geworden? Je deed het expres!” Volgens de aanklager is maar een conclusie mogelijk: „De motor moest worden gestopt. Hoe dan ook.”

O. zelf zei dat het insturen onbewust moet zijn gebeurd. Zijn raadsman koppelde het aan de hectiek die ontstond toen O. naast de motor reed en zijn dochter door het open raam naar de motorrijder liet schreeuwen dat hij moest stoppen. De motorrijder maakte daarop trappende bewegingen naar de auto. In de paniek die ontstond zou O. zijn afgeleid en zou de auto tweemaal naar rechts zijn geschoten.

Volgens de advocaat is O. om contact te maken „veel te dicht naast de motor gaan rijden. Dat was verkeerd en verwijtbaar, maar nog geen doodslag, zoals het OM stelt.”

Uitspraak 12 juli.