Het is druk op het dakterras van het hippe kantorencomplex aan de Rue du Colisée, een zijstraat van de Champs-Elysées in Parijs. Het is rond half één in de middag en de zon schijnt uitbundig. Eric Missonnier is directeur van een onderneming die kantoor houdt in het pand. Geleund tegen de bar neemt hij tijdens de lunchpauze alle tijd voor een gesprek.

Missonnier woont met zijn vrouw en dochter in een appartement in het centrum van de stad. Daar kerkt hij ook, in de Chapelle de Nesle, een gemeentestichtingsproject vanuit het kleine, orthodoxe kerkverband Union Nationale des Églises Protestantes Réformees Evangéliques de France.

Pas op latere leeftijd kwam hij tot geloof. Missonnier is weliswaar rooms-katholiek gedoopt en deed ook zijn eerste communie, maar liet het geloof los. Later flirtte hij nog enige tijd met het boeddhisme.

Na een verblijf in de Verenigde Staten kreeg hij na terugkeer in Parijs „via via” een uitnodiging om een Bijbelstudie-avond voor expats bij te wonen. Het betekende voor hem het beging van een verandering. „Ik ging de Bijbel van A tot Z lezen”, zegt Missonnier. „De Heilige Geest vulde me. Het was heel bijzonder.”

Dat zijn van oorsprong Japanse vrouw na verloop van tijd ook mee wilde naar de Bijbelstudie, zag hij als een gebedsverhoring. Het bracht haar echter niet hetzelfde als haar man: uiteindelijk vond ze het wel genoeg. Missonnier ging op zondag aanvankelijk jarenlang naar de Amerikaanse kerk in Parijs, maar toen zijn dochter groter werd zocht hij voor haar een Franstalige gemeente.

Scholen

De geloofsopvoeding van zijn dochter komt voor een belangrijk deel op hem neer, zegt Missonnier. Protestantse scholen zijn er niet in Parijs: daarvan zijn er in heel Frankrijk maar een handvol. „Ik zou het een zegen vinden als er hier zo’n school zou komen.”

Zijn dochter zit nu op een rooms-katholieke school. Dat zijn privéscholen: bijzonder onderwijs wordt in Frankrijk niet (volledig) door de staat gesubsidieerd. Ouders moeten dus zelf substantieel bijdragen aan het schoolgeld. Veel Parijse ouders blijken bereid dat te doen en zeker niet alleen om de identiteit, of beter: ondanks de identiteit. Privéscholen hebben doorgaans een betere kwaliteit.

Het identitaire gehalte van de school van zijn dochter viel de Parijzenaar behoorlijk tegen. „De meeste leraren op school zijn helemaal niet katholiek. Dat is al een beetje vreemd, maar nog merkwaardiger is dat sommigen van hen expliciet aangeven niets met het geloof te hebben. Ik heb dan nog liever dat het onderwijs neutraal is.”

De situatie betekent voor Missonnier dat hij extra veel tijd besteed aan de geloofsoverdracht met zijn dochter. „Ik vind het heel belangrijk veel tijd met mijn dochter door te brengen met het samen lezen van de Bijbel.”

In de klas van zijn dochter hebben naar schatting van Missonnier zo’n vier of vijf kinderen een christelijke achtergrond. Ze is de enige van protestantse huize. Christelijke leeftijdsgenoten ontmoet zijn dochter in de kerk ook niet veel. Daar is ze momenteel de enige van haar leeftijd. „Maar ze vindt het niet per se erg: ze krijgt alle aandacht. Er is alleen voor haar tijdens elke dienst zondagsschool.”

Het wordt er in Parijs overigens niet alleen maar minder op wat het geloof betreft, zegt Missonnier. „Toen ik in 2004 tot bekering kwam, waren er minder kerken in de stad dan nu. Er treden regelmatig jonge mensen toe tot de kerk.”

Vooruitgang

De grote uitdaging in de christelijke opvoeding blijft voor hem dat er in Parijs relatief weinig andere gelovigen zijn. Het internet ervaart hij ook als zegen. „Er is heel veel te vinden over het geloof, zoals blogs over allerhande christelijke onderwerpen, vaak van jonge mensen. Dat was tien jaar geleden veel moeilijker.”

Op het gebied van sociale media en internet zijn Missonnier en zijn vrouw het eens over een zeer terughoudend beleid. „De school zit gelukkig ook op die lijn. Onze dochter mag soms op internet, maar niet voor games en dergelijke.”

Wat hij als kern van het geloof aan zijn dochter wil meegeven? „Dat Christus onze Verlosser is en we niets zonder Hem kunnen doen en zonder Zijn genade. Ik hou haar voor dat het belangrijk is om te bidden om Gods leiding en om openingen om het Evangelie door te geven.”