Buitenland

Christelijk gezin in Hongarije: De smartphone kan wachten

Balazs Balazsfalvi werkte zeven jaar als data-analist in de City van Londen. Bijna was hij net als miljoenen landgenoten weggebleven, maar het gezinsbeleid van de Hongaarse regering overtuigde hem. Anna geniet nu van een zwangerschapsverlof van twee jaar.

29 May 2019 07:02Gewijzigd op 16 November 2020 16:09
Het gezin Balazsfalvi. beeld Boroka Abram
Het gezin Balazsfalvi. beeld Boroka Abram

Balazs en Anna zijn bijna vijf jaar getrouwd en Dorka is negen maanden. Na hun huwelijk woonden ze twee jaar in Londen, maar ze zijn blij dat ze terug zijn. „Het leven is hier veel beter dan in Londen”, zegt Balazs.

Het gezin woont zes hoog in het zuiden van de hoofdstad Boedapest. Vanuit de woonkamer kijken ze uit op andere woonblokken. Daartussen liggen parkjes met speeltoestellen, parkeerstroken en bomen. „Een plezierige omgeving om te wonen”, zegt Balazs. „Er zijn hier veel jonge gezinnen. Een wandelingetje maken is makkelijk. Maar in de zomer is het met de hitte wel zwaar.”

Binnenkort hopen Balazs en Anna te verhuizen naar een nieuw huis in een noordelijke buitenwijk. Ze hebben een gunstige lening gekregen. De regering van premier Orban probeert ouders met allerlei maatregelen te verlokken kinderen te krijgen. Anna en Balazs staan daar positief tegenover. „Als God het geeft, krijgt Dorka nog een paar broertjes of zusjes.”

Anna kwam zelf uit een gezin van zes kinderen. „Toen we nog verkering hadden, zei ik tegen Balazs dat ik me niet kon voorstellen slechts één broer of zus te hebben. Hij heeft maar één broer. Toen al besloten we dat we openstaan voor een groter gezin.”

Balazs heeft een rooms-katholieke achtergrond, maar zijn ouders waren geen actieve kerkgangers. „Mijn vader en moeder wisten niet goed raad met God, denk ik. Pas toen ik in 2011 Anna leerde kennen, gingen deze dingen voor me leven en deed ik belijdenis in de Hongaarse Hervormde Kerk.”

Aanvankelijk was het een „strijd” om elke zondag mee te gaan. Maar Anna kon zich „geen gezin voorstellen dat niet samen naar de kerk gaat.”

Na de geboorte van Dorka zag Balazs dieper wat de liefde van Christus is. „Anna heb ik lief om duizend redenen. Maar van Dorka hou ik zonder al die redenen. Zo is ook de liefde van Jezus onvoorwaardelijk. Anders had Hij geen reden om van ons te houden.”

Getuigenis

In Anna’s familie had de kerk een centrale plaats. Van de ene kant was een opa predikant, van de andere kant een oma. Ook haar ouders waren heel betrokken. „Op zondag ontbeten we samen, gingen we naar de kerk en de rest van de dag besteedden we me elkaar. Het getuigenis van de liefde van Jezus heeft mij sterk gevormd. Op mijn vijftiende wist ik dat ik Christus wilde volgen om Hemzelf, en niet vanwege mijn familie.”

Het gezin kende ook een dagsluiting met Bijbellezing en gebed. „Het is een voorrecht om in zo’n omgeving op te groeien.”

Wat zijn jullie verwachtingen als christelijk gezin?

Balazs: „Ik hoop dat we een rolmodel voor onze kinderen kunnen zijn. We moeten hen leren de goede vragen te stellen en zelf de antwoorden te vinden.”

Zijn eigen ouders hadden een goed huwelijk. „Zie lieten zien dat wij geliefd waren. Dat is wat wij ook wensen voor onze kinderen. Echtscheiding is ook in dit land een groot probleem.”

Hoe gaan jullie je overtuigingen overdragen?

Voor Anna staan enkele kernpunten centraal: „De liefde van God en de genade van Christus. En ook de verantwoordelijkheid die bij het christelijke leven hoort. Ik hoop dat Dorka een licht in de wereld mag zijn”, vertelt Anna. „Ik denk dat ik veel zal nadoen van wat mijn eigen ouders deden. Op sommige punten mag het wel iets opener. Over seksualiteit werd bij ons thuis niet gesproken. Dat kan natuurlijk niet meer. In de samenleving van nu is dat een centraal thema.”

Balazs: „Veel ouders geven hun kind al met zes jaar een smartphone. Volgens ons kan dat wel wachten. Als onze kinderen iets willen weten, mogen ze met hun vragen bij ons komen.”

Ze zijn blij met het gezinsvriendelijke beleid van de regering. Ook het conservatieve karakter van hun land spreekt hen aan. Balazs: „In Londen heb ik gezien waar het liberalisme toe leidt. Sommige scholen zijn bang moslims te beledigen en houden daarom geen kerst- of paasvakantie meer, maar een winter- of voorjaarsvakantie. Dat is de angst van veel mensen in Hongarije: dat immigranten onze cultuur veranderen.

Het liberalisme probeert alles met het woord ”liefde” te verdedigen. De suggestie is dat je dan niets meer mag zeggen. Ik had in Londen enkele homoseksuele vrienden. Als je ziet hoe Jezus omgaat met de overspelige vrouw, geeft Hij wel een oordeel. Hij reikt haar de hand, maar zegt vervolgens: Ga heen en zondig niet weer.”

Anna: „Toch moeten we niet op de regering vertrouwen maar op God en de Bijbel.”

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer