Berners-Lee werkte destijds voor het Europese onderzoeksinstituut CERN in Zwitserland. Honderden wetenschappers werkten daar, soms los van elkaar, aan hun onderzoeken. Zij konden niet goed zien wat de anderen deden en hadden ontdekt. Een primitief internet bestond al wel, maar was toen niet meer dan het uitwisselen van berichten van de ene computer naar de andere.

Berners-Lee wilde iets maken waardoor al die computers konden samenwerken. Een grote vergaarbak van informatie, de verzameling van alle menselijke kennis, een digitale ruimte waarin alles met alles is verbonden en waarin alle documenten en bestanden naar elkaar doorverwijzen. Dat werd het wereldwijde web.

Berners-Lee bouwde zijn plannetje beetje bij beetje uit, naast zijn reguliere werk. Hij maakte het systeem achter het web, het Hypertext Transfer Protocol of HTTP, en de computertaal die daarvoor werd gebruikt, de Hypertext Markup Language of HTML. In 1990 bouwde Berners-Lee de eerste browser ter wereld en in augustus 1991 zette hij de eerste website ter wereld online, info.cern.ch. Die is nog steeds in de lucht.

Inmiddels zitten ongeveer 4 miljard mensen op het wereldwijde web en zijn er ongeveer 1,5 miljard websites.

Berners-Lee is nog steeds betrokken bij zijn kindje en hij steekt zijn mening niet onder stoelen of banken. Zo was hij een jaar of vijf geleden woedend toen naar buiten kwam dat de Amerikaanse en Britse inlichtingendiensten mensen hadden afgeluisterd door versleuteling te kraken. Voor Berners-Lee voelde dat als verraad.

De dertigste verjaardag van het web wordt dinsdag gevierd bij de geboortegrond, het CERN. Berners-Lee is eregast. Dat is wereldwijd te volgen via het wereldwijde web. Iets wat Berners-Lee zelf niet voor mogelijk hield, 30 jaar geleden.