Susan en haar kinderen bedankten met hun bezoek de Staphorster bevolking, die ervoor zorgde dat haar vader, nadat hij met zijn parachute was neergekomen, kon ontsnappen. Het kostte hem zes maanden om in Parijs te komen. „Dankzij u staan mijn kinderen en ik hier”, zei ze tegen de paar mensen die erbij waren. Onder de aanwezigen waren kinderen van de Prins Mauritsschool uit Staphorst die het monument aan de Zwarteveensweg adopteerden.

Het ontroerde Susan, Maggie en Willis om op de plek te zijn waar hun vader en grootvader uit de lucht viel. Zoon Willis kreeg de achternaam van zijn grootvader als voornaam.

Alan Willis, die in 1990 overleed, was copiloot van de B-17-bommenwerper. Bij zijn zesde missie ging het mis. Al boven Duitsland werd het toestel aangeschoten, maar boven Nederland maakten Duitse jagers het karwei af. Tussen IJhorst en Staphorst kwam het vliegtuig neer. „Het was het geluid van een grote boom die omviel, krakend en piepend”, zegt Harm Dunnink (81). Hij zag het als 6-jarige jongen gebeuren en was er woensdagmiddag ook bij.

Levend houden

Susan, afkomstig uit South Carolina, kwam via Harrie Peters en Peter van der Weide van de Stichting Luchtoorlog Onderzoek Drenthe (SLO) in contact met Henk Smit uit Staphorst. Peters en Van der Weide onderzoeken crashes in Noord-Nederland. Smit was degene die vorig jaar op eigen kosten het monumentje plaatste in het buitengebied van Staphorst. Hij vindt dat deze bijzondere verhalen levend gehouden moeten worden en dat er te weinig gebeurt om de omgekomen vliegers die hun leven gaven voor onze vrijheid te gedenken. Het is het tweede monument dat hij plaatste. Een derde, dat in IJhorst moet komen, is in de maak.

Susan las het verhaal op internet en via de SLO kreeg ze de gegevens van Smit, waardoor ze woensdagmiddag met haar kinderen op de plek stond waar haar vader neerkwam. Ze legden bloemen bij het monument, waarop een foto staat van de bemanning, onder wie Alan Willis.

De B-17-bommenwerper maakte deel uit van de 452e Bombardementsgroep. Er zaten tien personen in. Vijf kwamen er om, vier ontsnapten er met hulp van de bevolking, onder wie Willis, en één Amerikaan werd krijgsgevangen gemaakt. Twee bemanningsleden werden gedood door Duitse gevechtsvliegtuigen terwijl ze aan hun parachute hingen.

Kreupel

De bommenwerper was op de weg terug van Berlijn naar Londen. Het vliegtuig was al kreupel door het Duitse afweergeschut. Commandant Charles Wagner probeerde wanhopig Engeland te halen, maar Duitse jagers sloegen toe. Brullend en rokend smakte het vliegende fort tegen de grond.

De namen van de bemanningsleden die omkwamen staan op de gedenksteen: Charles F. Wagner, Fred V. Richemont, George L. James, Francis Shaffer en Joseph E. Tracy, tussen de 21 en de 29 jaar oud.