Een van de grote voorvechters van actief vrouwenkiesrecht was de arts Aletta Jacobs, en haar acties kregen destijds veel bijval van andere vrouwen, en ook mannen. Overal in het land maakten organisaties van onder meer vroedvrouwen, onderwijzeressen en boerinnen zich er sterk voor, met soms zelfs een demonstratie.

De confessionele partijen waren er niet voor, die waren bang dat vrouwen hun kinderen zouden gaan verwaarlozen. Najaar 1918 diende het vrijzinnig-democratische Kamerlid Henri Marchant een initiatiefwet ertoe in. Die werd in mei 1919 aangenomen, eerst door de Tweede Kamer en twee maanden volgde de Eerste Kamer. De wet trad op 28 september 1919 in werking.