V. werkte op de afdeling waar wordt bepaald welke zeecontainers worden gecontroleerd. Hij zou criminelen hebben laten weten wanneer hij dienst had, zodat ze een goed moment konden bepalen om zeecontainers binnen te laten waarin drugs werden gesmokkeld. V. ontkent en beriep zich tijdens het proces grotendeels op zijn zwijgrecht.

De verdachte zou zijn diensten voor de smokkel zelf hebben aangeboden, maar zich ook bedreigd hebben gevoeld door de drugscriminelen. In 2015 werd kortstondig een buurman ontvoerd, terwijl V. waarschijnlijk het slachtoffer had moeten zijn.

De officier van justitie verwijt het V. dat hij zijn „kinderen, collega’s, de naam van de douane en de veiligheid in de haven” in gevaar heeft gebracht. Belangrijkste drijfveer zou geldelijk gewin zijn geweest. Bij vrienden werd bijna 600.000 euro aangetroffen, een som die mogelijk van V. was. Hij betaalde jarenlang vrijwel alles cash en nam bijna nooit geld op, blijkt uit bankgegevens.

Justitie hield V. al lang in de gaten, maar de bal kwam echt aan het rollen toen in 2015 een chauffeur werd beroofd van een container, waarin drugs zaten. V. had de binnenkomst van de container behandeld.

V.’s advocaat Ruud van Boom zaaide twijfel over de betrouwbaarheid van de vele tapgesprekken die in het huis en de auto van V. zijn opgenomen. De rechters erkenden dat ze in een afgeluisterd gesprek niet konden verstaan of het nou ging over „Marokkanen, Mohikanen of mohammedanen” en aan een ander gesprek „geen touw konden vastknopen”.

Bovendien heeft het OM volgens de rechtbank een vormfout gemaakt door niet goed te omschrijven hoe de fragmenten zijn bewerkt. „Maar dat wil niet zeggen dat ze niet als bewijs bruikbaar zijn.”