Politiek is een raar ding. Denk je als SGP-leider van een kalm Kerstreces te genieten, van de ene op de andere dag verandert dit rustmoment in een heksenketel. Permanent overleg met je communicatiemensen, een optreden bij Dit is de dag en bij Jinek. Om dan tot vervelens toe uit te moeten leggen dat je de gewraakte verklaring eigenlijk nooit hebt ondertekend, maar de hoofdstrekking ervan wel onderschrijft.

Bovendien krijg je dan, tussen de bedrijven door, via mail, telefoon en social media karrenvrachten kritiek over je uitgestort met daarin de meest grove en gore verwensingen. Leuk is anders.

Toch gloeien er ook in zo’n duisternis nog lichtpuntjes. Zo viel het de SGP-medewerkers op dat na het optreden van Van der Staaij maandagavond bij Eva Jinek de toon van de reacties veranderde. Daarná was de meeste respons begripvol of waarderend getoonzet. En wat te denken van een Kamerlid uit een seculiere fractie die op woensdag haar hoofd om het hoekje van de deur stak en opmerkte dat ze het „helemaal niet met Kees eens” was, maar wél „respect” had voor zijn „moedige en waardige” optreden?

Voor wat de impact van deze affaire op de gereformeerde gezindte betreft, kún je je afvragen of het verschil had gemaakt wanneer er dezer dagen door Bijbelgetrouwe christenen geen vragen oproepende tekst maar een uitgebalanceerd en fijnbesnaard document was gepresenteerd, begeleid door een uitgekiende communicatiestrategie.

Jawel, vermoedelijk zou ook dán gebleken zijn dat de overgrote meerderheid van Nederland was heengetuimeld over die onbarmhartige en liefdeloze orthodoxen die ondanks decennia van zedelijke vooruitgang nog altijd niet willen inzien dat „liefde geen moreel oordeel nodig heeft” (burgemeester Halsema). Maar de startpositie in het debat zou voor Bijbelgetrouwe christenen comfortabeler zijn geweest.

Hoe dit ook zij, voor een partij als de SGP, die zich tot haar eigen verrassing in deze maalstroom zag meegezogen, is het batig slot van de affaire negatief. Ga maar na. In de eerste plaats doorkruist het de al jaren geleden gekozen strategie om de Bijbelse boodschap zo positief mogelijk uit te dragen. Minder ”tegen abortus” dan”voor het leven”, minder ”tegen homoseksuele relaties” dan ”voor het (traditionele) huwelijk”. De affaire van deze week duwt de partij, althans in de beeldvorming, terug in het hok van de homohaters.

In de tweede plaats was de SGP net lekker op dreef om van het bestrijden van de genderideologie een speerpunt (en unique sellingpoint) te maken. Met name Kamerlid Bisschop bracht het thema in 2018 al diverse malen met verve ter sprake. Dat gaat nu lastiger worden.

En dan gaat het er nog niet eens om dat een nota over de genderideologie die een stagiair het afgelopen half jaar voor de fractie schreef, nu even niet wordt gepresenteerd. De gevolgen zullen nog heel wat verder reiken. Want zal de SGP niet elke keer als zij deze thematiek aansnijdt, te horen krijgen: „Ja, jullie. Maar jullie zijn ook Nashville-ondertekenaars!”? Zo zal de partij voortdurend op eieren moeten lopen, vooroordelen moeten ontkrachten en misverstanden moeten rechtzetten. Geen prettig perspectief.