De chemicus bekende de zeer giftige stoffen natriumazide en theobromine op het broodje te hebben gesmeerd. Judith nam het mee naar haar werk en overleed binnen enkele uren na het opeten ervan.

De rechtbank in Maastricht veroordeelde S. in februari tot zes jaar cel en TBS met dwangverpleging. Het OM had twaalf jaar cel en TBS geëist en ging tegen het vonnis in beroep. Het OM was het niet eens met de conclusie van de rechtbank dat S. sterk verminderd toerekeningsvatbaar was toen hij het delict pleegde.

Tijdens de zitting bleek advocaat-generaal Wetzels van dat standpunt te zijn teruggekomen. Toch wil ze een hogere straf voor de gifmoord, die volgens haar „uiterst planmatig en geslepen” is voorbereid en uitgevoerd.

Als S. in het ziekenhuis had verteld wat hij had gedaan, had het leven van Judith Notermans mogelijk nog gered kunnen worden, maar hij keek roerloos toe hoe de artsen haar probeerden te reanimeren.

S. ontkende eerst, maar sloeg na eindeloze verhoren langzaam door. Als hij niet had bekend, was waarschijnlijk nooit komen vast te staan waaraan Judith Notermans was overleden. Het gerechtelijk laboratorium heeft de stoffen die S. had gebruikt, niet in het lichaam van het slachtoffer gevonden.

Volgens een psychiater die de Heerlenaar heeft onderzocht, lijdt deze aan het syndroom van Asperger, een aan autisme verwante stoornis. Zelf verklaarde S. dat hij niet kon omgaan met de uitgesproken wens van zijn vriendin om te trouwen en kinderen te krijgen. Ook had hij last van het seksuele dubbelleven dat hij leidde. „Judith moest weg”, zei hij vrijdag.

De advocaat van S., R. Corten, pleitte voor een lagere straf. Een celstraf van negen jaar in combinatie met TBS met dwangverpleging is volgens hem zeer ongebruikelijk in Nederland. Anders dan de advocaat-generaal vindt Corten de moord op Judith Notermans „niet ernstiger dan andere levensdelicten.” Corten vroeg het hof het vonnis van de rechtbank in Maastricht te bevestigen.

Het hof doet uitspraak op 6 augustus.