Het toenmalige directielid van DNB zei verder niet bij de communicatie naar buiten betrokken te zijn geweest. Hoogduin was de week voor de val van DSB veelal in het buitenland voor de centrale bank. Daardoor kon hij de nodige vragen niet beantwoorden. Vragen over een mogelijk lek naar de media leverden daardoor weinig op.

Advocaat Geert-Jan Knoops ondervroeg namens Scheringa Hoogduin onder meer over de noodregeling. De aanvraag voor die regeling, waarbij een bank onder toezicht van DNB wordt gesteld, werd in eerste instantie afgewezen. Volgens Hoogduin was de situatie echter „hopeloos”. Een eis voor liquiditeitsreserve vanuit de Europese Centrale Bank (ECB) zou nooit gehaald worden en de kasreserve van de bank was te laag. De rechter oordeelde echter anders en wees de aanvraag met betrekking tot DSB af.

Die beslissing veranderde de mening van de DNB-directie niet. Zij meende alleen te moeten wachten tot de kasreserve negatief was, zei Hoogduin. Het afwijzen van de tweede tranche van een noodlening, wat de problemen bij DSB vergrootte, paste wat Hoogduin betreft in de beoordeling „hopeloos”. Die lening mocht volgens hem alleen worden toegekend aan een instelling met tijdelijke liquiditeitsproblemen en de problemen bij DSB waren veel ernstiger.

Ook vragen over plannen van DNB om Scheringa aan de kant te schuiven, weerlegde Hoogduin. Een notitie van advocaten daarover was volgens hem een van de onderzochte mogelijkheden om DSB te redden. Door een akkoord met Scheringa over diens vertrek bij DSB, was dat al niet meer relevant.