Nee, zegt beveiligingsexpert Lenard Prins naar aanleiding van het opzettelijk rammen van het gemeentehuis in Bemmel woensdag, het is niet de bedoeling om gemeentehuizen net zo streng te beveiligen als een kazerne of gevangenis. „Een gemeentehuis is bedoeld voor het publiek, het is een openbare ruimte. Je wilt zo’n pand niet helemaal dichttimmeren.”

Toch doen bestuurders er goed aan serieus werk te maken van deugdelijke beveiliging, zegt Prins. Zijn recherchebureau Restment adviseert meer dan tien gemeenten op dat vlak. Zaak is om te voorkomen dat auto’s makkelijk de entree kunnen rammen. Bijvoorbeeld door bloembakken of paaltjes te plaatsen.

Cameratoezicht rond een gemeentehuis beveelt hij sowieso aan. Mooi is het als zo’n maatregel vriendelijk oogt, zegt Prins. „Ik herinner me een gemeente die niet goed toegankelijk was voor rolstoelgebruikers. De baliemedewerkers gebruikten het camerasysteem ook om gehandicapten behulpzaam te zijn. Zagen ze iemand in een rolstoel aankomen, dan liepen ze naar de deur om die persoon te helpen binnen te komen.”

Beveiliging is maatwerk, stelt Prins. „Het gemeentehuis in Amsterdam wordt anders beveiligd dan dat van Putten. Stel dat er veel commotie is rond de komst van asielzoekers. Dan kan het nodig zijn dat de burgemeester zijn kamer op slot doet of dat er zelfs een persoonsbeveiliger wordt ingehuurd.”

Nuttig is het ook het weerbaar maken van ambtenaren die „lastige boodschappen brengen aan kwetsbare groepen”, zegt Prins. „Denk aan mensen van wie de uitkering wordt beëindigd.”

Het verhaal gaat dat de gemeente Lingewaard (waar Bemmel onder valt) recent een dreigement kreeg. Mogelijk is er een link met de gerichte actie van woensdag. Cruciaal is dat dreigementen richting ambtenaren breder onder collega’s worden gedeeld, benadrukt Prins. Om te voorkomen dat een conflict escaleert. „De maatschappij is heel privacygericht. Maar het is niet goed als een ambtenaar een dreigement als een geheim met zich meedraagt. Nogal eens melden mensen die bedreigd worden dat niet meteen aan collega’s. De bedreigde denkt: Ze zullen me een angsthaas vinden. Of hij denkt dat hij het dreigement over zichzelf afriep.”

Snel in gesprek gaan met wrokkige mensen kan de druk van de ketel halen, beklemtoont hij. „Ik denk aan een zaak waarbij een man woedend was over zijn door de rechter goedgekeurde ontslag. Hij dreigde bij zijn ex-werkgever brand te stichten. Toen de man zijn verhaal deed bij een oud-collega bleek dat hij bij zijn ex-werkgever nooit het achterste van zijn tong had laten zien. Door het gesprek met de oud-collega stopten de dreigementen.”