De onderzoekers volgden het papieren spoor van de visumaanvragen van de familie Frank. Ze boorden nieuwe bronnen aan en ontdekten aanvullende feiten, aldus een woordvoerster van de Anne Frank Stichting vrijdag, exact 76 jaar nadat de familie Frank onderdook.

Twee pogingen

Vader Otto Frank heeft tot twee keer toe geprobeerd een aanvraag in te dienen om met zijn gezin naar de Verenigde Staten te emigreren. Otto Frank hoopte met de hulp van zijn vriend Nathan Straus in New York, die over financiële middelen en connecties beschikte, alsnog de Verenigde Staten binnen te komen. Ook Otto’s twee zwagers in de Verenigde Staten spanden zich in voor de emigratie van het gezin.

De eerste poging strandde doordat het Amerikaanse consulaat in Rotterdam was verwoest door het Duitse bombardement op 14 mei 1940. Dat leidt tot een moeizame reconstructie van de wachtlijst. Alle aanvragen, ook die van Otto Frank, moeten opnieuw worden ingediend.

De tweede poging in 1941 mislukte doordat de nazi’s alle Amerikaanse consulaten in bezet Europa hadden gesloten. Ook een visumaanvraag voor Cuba ging niet door, in de nasleep van de aanval op Pearl Harbor. Door de stillegging van het transatlantische scheepsverkeer werd reizen naar Cuba onmogelijk.

Voor een visum moesten aanvragers destijds veel papieren inleveren, zoals verklaringen omtrent hun karakter, steunbetuigingen, belastingoverzichten, geboortebewijzen en trouwboekjes.

Geen beleid in VS

Of emigratie van het gezin-Frank was gelukt als de papierwinkel wel was doorgekomen, is onzeker. De Verenigde Staten hadden destijds een zeer streng immigratiebeleid en er was geen beleid om gevluchte Joden op te nemen.

Otto Frank begon in al 1938 met zijn pogingen het gezin uit Nederland weg te krijgen, na de Duitse annexatie van Oostenrijk en de Kristallnacht in Duitsland.

Toen alle inspanningen tevergeefs bleken, dook het gezin op 6 juli 1942 onder in het Achterhuis. Daar schreef Anne haar beroemde dagboek. Otto Frank was de enige van het gezin die de oorlog overleefde.