Duurzaamheid dringt door bij Action
Winkelketen Action, dat dit jaar het 25-jarig bestaan viert, heeft het afgelopen jaar hard gewerkt aan duurzaamheid van de organisatie. Maar daarmee is het er niet, want er is nog altijd veel rommel te koop die te snel in de prullenbak verdwijnt.
Dat zegt retaildeskundige Paul Moers naar aanleiding van het 25-jarig bestaan van het bedrijf, volgende maand. Hij ziet dat maatschappelijk verantwoord ondernemen ondertussen goed doorgedrongen is. „Ik ben jarenlang kritisch geweest op Action, omdat er geen enkele ruimte was voor duurzaamheid. Ze openden maar winkels, zonder zich te bekommeren om de vragen van de klant.”
Vragen over de herkomst van producten bijvoorbeeld. En hoe het kan dat de prijzen zo laag zijn. „Daar hebben ze nu wel beleid op gemaakt, anders worden ze er keihard op afgerekend. En terecht.”
Moers wijst op een zogeheten ”Ethical Sourcing Policy” die alle pakweg duizend leveranciers moeten onderschrijven die voor Action produceren. Hierin staat onder meer dat er geen sprake mag zijn van kinderarbeid, dat werknemers een eerlijk salaris moeten verdienen en in goede omstandigheden hun werk kunnen doen.
Controles
Dat lijkt allemaal mooi op papier, maar volgens Moers is er wel degelijk werk van gemaakt. „Een tijdje geleden heb ik topman Sander van der Laan gesproken. Die kon me laten zien dat het bedrijf meer dan zestig mensen heeft aangenomen om controles uit te voeren in fabrieken in China.”
Dat bevestigt Yvette Moll, woordvoerster van Action. „We zijn ons steeds bewuster geworden van onze verantwoordelijkheid als het om duurzaamheid gaat. Alleen hebben we het nooit van de daken geschreeuwd dat we er mee bezig zijn. Dat hoort niet bij ons. We zijn nog altijd een nuchter, West-Fries bedrijf dat efficiënt wil werken en een hekel heeft aan verspilling.”
Zo wordt er uit de ongeveer 1150 winkels praktisch nooit iets weggegooid, aldus Moll. Karton en plastic worden gerecycled en artikelen waar iets mee aan de hand is krijgen een tweede kans of gaan naar goede doelen. „Onze producten moeten een Action-prijs hebben, maar niet ten koste van alles.”
Voetbal
Als het om de kwaliteit van de producten gaat, is Moers nog altijd kritisch. „Ik kocht een tijdje geleden een voetbal voor mijn dochter. Na een paar trappen lag het ding in tweeën. Hup, daar ging-ie bij het afval. Dat kan niet meer in deze tijd. Action zal de kwaliteit van de producten echt moeten verhogen, anders keert het zich straks tegen zich.”
De gemiddelde prijs van 1,70 euro zorgt ervoor dat een klant voor één product de winkel binnenkomt en er gemiddeld met zeven uitgaat, aldus Sander van der Laan vorig jaar in een interview met het AD. Volgens Yvette Moll zijn dat vaak dingen die je anders in een supermarkt koopt. „Denk aan een deodorant van Axe die bij ons misschien maar de helft kost. Die pak je dan even mee, ook al was je dat niet van plan.”
Het aanwakkeren van de kooplust van –vaak plastic– artikelen, staat haaks op de nieuwe richtlijn van de Europese Unie om het gebruik van plastic artikelen te ontmoedigen. Vorige maand deed de Europese Commissie een voorstel voor een verbod op onder meer plastic wattenstaafjes, plastic borden en bestek. De keten onderzoek op het moment hoe eenmalig gebruikte plastics vervangen kunnen worden door alternatieven zoals karton en hout.
Gevaarlijk terrein
Volgens Teunie Luijk van de populaire blog Eenvoudig Leven is de Action voor zogeheten koopjesjagers „gevaarlijk terrein.” „Zij kopen niet omdat ze iets nodig hebben, maar omdat iets goedkoop is. Ze gaan naar de Action om hun kooplust te bevredigen en kopen er alles wat los en vast zit, met het idee goedkoop uit te zijn.”
Het kopen om het kopen noemt Luijk „instant bevrediging” om eventjes blij te kunnen zijn met een koopje. „Dan is de hebzucht bevredigd. Maar die bevrediging is van korte duur. Al snel steken de kooplust en de hebzucht de kop weer op en moeten die lusten wéér bevredigd worden.”
Matigheid
Luijk spreekt zelfs over het gevaar van koopverslaving, die haaks staat op een christelijk leven. „Ieder mens is aardsgezind, gericht op de wereld en op materiële zaken. Maar een christen weet, dat dit een verkeerde gezindheid is. In de Bijbel lezen we dat we sober en ingetogen behoren te leven. In Galaten 5 wordt matigheid een vrucht van de Geest genoemd.”
De enorme hoeveelheid spullen vervuilen volgens de christelijke blogger het milieu. „Alle producten moeten geproduceerd worden en komen als afval weer in het milieu terug. Je moet je serieus afvragen: Moet ik echt elk seizoen een ander kleur kussentje op de bank?” De extreem lage prijzen moeten volgens haar zelf ook een prijs hebben. „Bij mij gaan dan toch wel alarmbellen rinkelen. Is het allemaal wel eerlijk?”