Astrid zei dat de raadsman zich geen voorstelling kon maken van het leven zoals dat was met haar broer. „Je moet tegen Wim zeggen wat ’ie wil horen. Anders is het mis. U laat hier nu één tap horen. Dat is niet ons gehele leven. Die tap is niet zoals het was. Over de telefoon zeggen we wat gehoord mag worden en zwijgen we over wat niet gehoord mag worden.”

In de ondervraging door Janssen benadrukte Astrid voortdurend en soms emotioneel dat van „een normaal leven zoals anderen dat kennen” nooit sprake was. Volgens haar terroriseerde Willem Holleeder zijn familie zó dat iedereen, tot neefjes en nichtjes aan toe, zich volledig aan hem aanpaste.