De 54-jarige verdachte Gerard T. uit Nieuwegein kreeg vorig jaar in hoger beroep de maximumstraf van zestien jaar opgelegd voor vier gewelddadige verkrachtingen, in 1995 en in 2001. Die hadden telkens plaats in een gebied aan de oostkant van Utrecht. Zijn slachtoffers waren deels heel jonge vrouwen. Hij stelde cassatie in.

T. klaagde onder meer over het bewijs van zijn betrokkenheid bij de verkrachting in 2001. Het gerechtshof in Arnhem ging daarbij uit van een DNA-spoor op de jurk van de vrouw. Bovendien waren er overeenkomsten tussen de wijze waarop de vier verkrachtingen plaatshadden en gaven de vrouwen ongeveer dezelfde signalementen van de dader.

De Hoge Raad vindt de verkrachtingen eveneens bewezen en ziet dan ook geen aanleiding het vonnis van Arnhem te vernietigen. Ook andere klachten van T. over zijn veroordeling zijn geen reden om die ongedaan te maken.

De straf is daarmee onherroepelijk geworden. De hoogste rechter volgt hiermee het advies van de advocaat-generaal.

De politie maakte in Utrecht jarenlang vergeefs jacht op een verkrachter in de regio. Niet alle verkrachtingen die daar destijds plaatshadden, konden worden gelinkt aan T. De zaak kwam uiteindelijk aan het rollen toen bij de man DNA werd afgenomen na zijn veroordeling voor diefstal van een fiets. In 2014 werd hij opgepakt voor de verkrachtingen.