Uit angst voor haar broer heeft ze naar eigen zeggen meer dan tien jaar gewacht met naar de politie stappen. Sonja, haar zus Astrid en Holleeders ex-vriendin Sandra den Hartog zitten in een beschermingsprogramma voor getuigen. Ze getuigen in de rechtbank in een afgeschermde cabine. Alleen de rechters, officieren van justitie en haar eigen advocaat kunnen Sonja zien. Ze zit afgeschermd van Willem Holleeder, broer en zus kunnen elkaar niet aankijken.

Het getuigen valt haar zwaar. Vooral als het over haar doodgeschoten partner gaat, kan Sonja haar tranen niet de baas. Holleeder en Van Hout zaten met nog twee mannen achter de ontvoering van Freddy Heineken en zijn chauffeur in 1983. „Als je samen zoveel hebt meegemaakt. Ik dacht dat ze bloedgabbers waren, maar achteraf dus niet.”

Waarom ze niet eerder verklaringen heeft afgelegd is volgens haar heel duidelijk: „Als ik naar de politie was gestapt, had ik hier niet meer gezeten.” Volgens haar had Holleeder meer dan eens laten merken dat hij ook contacten bij de politie had. „Willem wist alles.”

Volgens Sonja veranderde de relatie met haar broer definitief in 1996, toen een aanslag op het leven van Van Hout werd gepleegd. Sonja zat toen, samen met hun zoontje, met Van Hout in de auto, voor hun woning in de Deurloostraat in Amsterdam. Sindsdien is ze altijd doodsbang geweest voor haar broer.

Nadat Van Hout in 2003 in Amstelveen was doodgeschoten, zat Willem Holleeder ’s middags bij Sonja op de bank te huilen, verklaarde zij, om diezelfde avond delen van de erfenis van Van Hout op te eisen. Sonja: „Dan ben je voor mij gewoon een vieze hond.”

Holleeder heeft Sonja meer dan eens zijn „lievelingszussie” genoemd. Hij schudde meerdere keren met zijn hoofd tijdens haar gesprek met de rechter in de zwaarbeveiligde rechtbank in Amsterdam.