Vier politieteams testen de taser sinds 1 februari vorig jaar, om te bezien of het stroomstootwapen breed beschikbaar moet komen voor agenten. Uit een tussenrapport stijgt een ontluisterend beeld op, aldus Amnesty, omdat het wapen vaak wordt gebruikt in situaties die dat niet rechtvaardigen.

Zo blijken agenten mensen te taseren die geen bedreiging vormen, zoals mensen die ongewapend of geboeid zijn of in een politiecel of separeerruimte van een ggz-instelling zitten. Ook worden veelvuldig stroomstoten direct op het lichaam uitgedeeld, terwijl de fabrikant waarschuwt voor de ernstige risico’s daarvan, zoals een verhoogde kans op overlijden bij verwarde personen en mensen met astma of hartklachten.

De taser is bedoeld om mensen van een afstand tijdelijk te verlammen, maar in 44 procent van de gevallen werd er direct op het lichaam getaserd om de persoon in kwestie pijn te doen en medewerking af te dwingen. Amnesty noemt dat zorgelijk en een schending van de mensenrechten, vooral waar het werd toegepast op mensen die al onder controle waren.

De politie zegt de kritiek van Amnesty serieus te nemen, maar geeft aan dat de proef nog niet voorbij is en dat diverse kritiekpunten al zijn verwerkt in de training. De taser kan mogelijk het ’gat’ opvullen dat agenten voelen tussen wapenstok en pepperspray enerzijds en vuurwapen en politiehond anderzijds, maar „de mond is en blijft het belangrijkste wapen van de politie”, aldus de reactie. Sowieso geldt dat alle politiegeweld moet worden gemeld en getoetst, eventueel door de officier van justitie.