Opvallend –en nieuw– was dat Kim het conflict met de Verenigde Staten tot een persoonlijk conflict maakte. „Op geen enkele wijze zullen de VS het nog aandurven om een oorlog tegen mij en mijn land te beginnen.” Die persoonlijke benadering is mogelijk een antwoord op de recht-op-de-man-aanpak van de Amerikaanse president Trump, die meermalen denigrerend sprak over Kim als ”Rocket Man”. Verder is bekend dat Kim vreest voor zijn leven vanwege hardnekkige geruchten dat een Amerikaans-Zuid-Koreaans doodseskader het op hem heeft gemunt.

Waarnemers waren vooraf benieuwd of er een verschuiving in het beleid zou worden aangekondigd. Kims zogenaamde ”byungjin-beleid”, het gelijktijdig ontwikkelen van kernwapens en van de binnenlandse economie, lijkt immers voor de helft gerealiseerd. Met de recente proeflancering van een intercontinentale raket zou volgens Pyongyang het kernwapenprogramma zijn voltooid en is er sprake van een geloofwaardige nucleaire afschrikking, die Noord-Korea voldoende veiligheid bood om de aandacht op andere zaken te richten. Bijvoorbeeld op deel twee van byungjin: de economische opbouw van het land. Toch bracht hij zo’n radicale verschuiving maandag niet ter sprake.

Als Kim het over de economie had, legde hij veel nadruk op zelfvoorziening – logisch gezien de harder wordende internationale sancties. Uit tal van zinnen en bewoordingen bleek dat de internationale sancties de samenleving laten kreunen. Zo sprak Kim van „ongekend grote uitdagingen”, „moeilijke omstandigheden”, veroorzaakt door „levensbedreigende” sancties.

Veel woorden werden er gewijd aan decentralisatie van de economie en aan lokale verantwoordelijkheid voor economische activiteiten. Het bracht een waarnemer ertoe om Kims economisch beleid samen te vatten met deze woorden: „Iedereen zoekt het zelf maar uit.”

De toon van Kims toespraak was minder agressief dan voorheen, ondanks het noemen van de atoomknop op zijn bureau.

Kim hamerde vooral op de defensieve rol van zijn kernwapens. Wel kondigde hij „de massaproductie” van kernkoppen en raketten aan en dat klonk dan weer niet zo geruststellend.