„Het kan eigenlijk niet omvallen”, zegt ILT-inspecteur Albert Heijgen. Hij pakt er een exemplaar van het nieuwe vuurwerktype bij. Het bestaat uit vijf andere vuurwerkdozen die op een plank zijn gelijmd en onderling verbonden. De vuurwerkliefhebber hoeft maar één lont aan te steken om zijn spektakel op huis-tuin-en keukenniveau in gang te zetten.

Tot nog toe werden zulke dozen, die bijvoorbeeld gekleurde bolletjes de lucht in schieten, alleen los verkocht. Bij het afsteken kan aardig wat misgaan. Als een doos omkiept, lopen omstanders tot op tientallen meters gevaar. Om dat te laten zien, zetten Heijgen en zijn collega-testers van het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) expres een exemplaar op zijn kant. De vuurballetjes knallen eruit en landen een stuk verderop in de bosjes, waar ze uit elkaar spatten.

Plaats van handeling is een schietbaan op de Maasvlakte. Hier hebben de vuurwerkonderzoekers ruim driehonderd soorten legaal verkrijgbaar vuurwerk getest. Dit jaar bleek met 22 procent iets mis. Het meest voorkomende probleem zijn ‘omvallers’: ongeveer de helft van de producten die niet door de test kwamen, viel om na het afsteken.

„Bij het samengestelde vuurwerk dat wij hebben getest, hebben we geen problemen gevonden”, vertelt een afdelingshoofd van de ILT. Dit type vuurwerk was voorheen niet te koop, omdat het meer kruit bevat dan voorheen was toegestaan voor één stuk vuurwerk. Door veranderde wetgeving mogen de mini-vuurwerkshows nu maximaal 2 kilo kruit bevatten.

De ILT keurde dit jaar ongeveer net zoveel vuurwerk af als de afgelopen jaren. Van een soort die niet door de test komt, moet de importeur de hele partij vernietigen. Slechts 3 tot 4 procent van het aanbod wordt getest. „Het is niet waterdicht”, erkent een van de ILT’ers. „Maar we zoeken bewust de randen op, het vuurwerk waarvan we op voorhand verwachten dat het grotere risico’s kan opleveren.”