Dat concludeert letterkundige Joyce Karremans in haar proefschrift waarop ze donderdag promoveert aan de Katholieke Universiteit Nijmegen. Zij heeft verschillende apparaten met meerdere functies onderzocht, zoals een telefoonnetwerk en een virtuele dropjesautomaat.

Karremans deelt de informatie uit een handleiding in drie groepen in. „De procedurele informatie gaat vooral over welke knoppen je moet gebruiken", stelt de onderzoekster. „Daarnaast is er ook systeeminformatie. In een handleiding bij een telefoonnetwerk wordt dan bijvoorbeeld uitgelegd hoe de telefoons met elkaar verbonden zijn."

De derde soort informatie is toepassingsinformatie. Daarbij gaat het voornamelijk om wanneer het handig is om een specifieke functie van een apparaat te gebruiken.

Tot nu toe werd altijd gedacht dat alle drie soorten informatie in een handleiding opgenomen moesten worden om gebruikers een goed beeld van het apparaat te schetsen. Karremans concludeert nu dat systeem– en toepassingsinformatie voor jongeren overbodig zijn. „Als de informatie in de handleiding staat, dan wordt het gelezen", zegt de letterkundige. „Maar het leidt niet tot een betere omgang met een apparaat."

Karremans geeft aan dat andere leeftijdsgroepen nog moeten worden onderzocht.