Ds. Bouter, hervormd predikant te Overberg, gaat in debat met E. Stok, priester in het bisdom Rotterdam en afkomstig uit de Gereformeerde Gemeenten. Thema van de avond is ”Eén algemene christelijke kerk”.

De eenheid van de kerk is te lang als thema blijven liggen, stelt ds. Bouter. Anderzijds moeten de beoogde eenheid geen doel op zich zijn en al helemaal geen eenheidsworst opleveren, geen „oecumenisch brouwsel.” „Het vertrekpunt van de kerk is Christus. De kerk is de planting van God in de wereld.”

Daarom moeten christenen ook niet zomaar een kerk beginnen. „Waar dat wel gebeurt is dat het faillissement van het kerkbegrip van het protestantisme.” Ds. Bouter noemt als voorbeelden uit zijn omgeving een evangelische opleiding met veel aandacht voor aanbidding dat zich in Veenendaal vestigt en de komst van een reformatorische baptistenkerk naar Overberg.

De kerk, die van Christus is, moet wel openstaan voor de leiding van de Heilige Geest. In de gevestigde kerken is dat volgens de predikant een moeilijk te bespreken punt.

Uittesten

Priester Stok groeide op in de gereformeerde gemeente van Ridderkerk-Slikkerveer. Hij vertelt waarom hij rooms-katholiek en uiteindelijk priester werd. Zijn leven schetst hij als „ongeformeerd, geformeerd en gereformeerd.” Stok kreeg jong interesse in het „intellectueel uittesten” van het christelijk geloof en werd „verliefd” op de Rooms-Katholieke Kerk, zegt hij. Hij vond tijdens zijn zoektocht allerlei argumenten om in de rooms-katholieke traditie te gaan staan.

Hij vindt het hoogmoedig om te spreken over de ideale situatie van de kerk. De kerk is volgens hem volk van God. „Lid van de kerk word je door de doop, als wedergeboorte uit water en Geest. Het Koninkrijk van God is onze bestemming.”

De doop is geen wedergeboorte of bekering, zo werpt een van de studenten tegen. Door de doop moet de Heilige Geest ons vernieuwen, stelt hij. Volgens de priester brengt de doop bekering en vernieuwing en ook een voortgaande vernieuwing.

Liefde

De kerk wordt bijeengehouden door het geloof, het gebed, het sacrament en door loyaliteit aan de bisschop en de paus, vindt priester Stok. Fundamenteler nog noemt hij de band van de liefde. Volgens ds. Bouter ontbreekt het in de protestantse kerk juist aan die band van liefde.

Priester Stok ondervindt toch veel liefde in zijn kerk. Hij ziet de kerk als een lichaam waarin mensen een plaats mogen hebben. Het is een plek om een verlangen naar eenheid in het geloof te delen. Ds. Bouter: „Je kunt onderling wel veel liefde hebben, maar als je in het dorp langs elkaar heenloopt naar andere kerken, waar is dan de liefde voor eenheid?”

Het bewaren van de eenheid leeft niet meer, stelt de predikant uit Overberg. „We moeten ons bekeren om de liefde van Christus terug te winnen.” De predikant vindt het een heilloze weg om de kerkelijke eenheid met compromis- teksten te bewerkstelligen, zoals in oecumenische kringen wordt gepoogd.

De Reformatie heeft de versplintering van de kerk teweeggebracht, stelt ds. Bouter. Luther is fout geweest door het gezag van de kerk niet te accepteren. „We moeten gewoon terugkeren naar de Romanum. De protestanten zouden rechtstreeks onder het gezag van de paus moeten vallen. Zo zou de paus het protestantisme als beweging binnen kunnen halen.”

Priester Stok vraagt zich af waarop de uitoefening van gezag binnen een kerk als de Gereformeerde Gemeenten (GG) is gebaseerd. De bekering in de GG schetst hij als een gezaghebbende ervaring „van een eenmalige mystieke orde.” Dat vindt hij „iets kunstmatigs.”

Met het vieren van 500 jaar Reformatie heeft de kerk volgens ds. Bouter de boot gemist. „De Reformatie is geweest.” Protestanten moeten stoppen met vieren. „Laten we vooruitkijken naar de wederkomst.”

Lees ook:

Laat protestanten beweging vormen in Rooms-Katholieke Kerk – opinieartikel dr. E. E. Bouter (rd.nl, 29-11-2017)