”Final sale”, staat er op de blauwe luifel van de juwelierszaak/horlogerie op de hoek van de Schoutensteeg/Barteljorisstraat in het centrum van de Noord-Hollandse hoofdstad. Het is tien uur. Ratelend gaat het rolluik in de winkel omhoog. Eigenaar Steph Ibink opent zijn winkel.

Om de hoek, in de Schoutenstraat, wacht een groepje Engelssprekende bezoekers op een rondleiding door het Corrie ten Boomhuis. Zij gaan zien waar de familie Ten Boom in de oorlog hun onderduikers, onder wie Joden, verborg. Er komen elke dag bezoekers; van wie ongeveer de helft uit het buitenland. Directeur Frits Nieuwstraten verwacht dit jaar een recordaantal van 30.000 gasten, onder wie velen uit de achterban van deze krant.

Het gaat nu om de ”final sale”. Ibink gaat ermee stoppen vanwege problemen met zijn gezondheid. Hij huurt de winkel van de stichting Corrie ten Boomhuis. „Ik hoef niet direct weg”, zegt hij. „Dankzij de goede samenwerking heb ik voldoende tijd om mijn bijzondere collectie te verkopen. Dat kan één jaar duren, maar ook langer.”

Niet alles is direct verkoopbaar. Hij laat een exclusieve, handgemaakte ring zien, die fonkelt aan alle kanten. Kosten: 11.000 euro. „Ik heb geen gewone horlogezaak, zoals de familie Ten Boom had. Wel heb ik de winkel zo veel mogelijk in de originele staat teruggebracht toen ik hier in 2002 kwam.” Hij wijst naar de glas-in-loodruiten en naar het balkenplafond dat was weggewerkt achter goedkope plafondplaten.

Wirwar of kroon

Ook komt de donkerblauwe ‘Corrie ten Boomkleur’ overal in de winkel voor. „Die kleur is bijvoorbeeld te zien op de lap stof die de achtergrond vormde van Corries kroon”, zegt Nieuwstraten. „Corrie gebruikte een borduurwerk om duidelijk te maken dat Gods gedachten hoger zijn dan de onze. De achterkant was een wirwar van draden, de voorkant vormde een prachtige kroon.”

De blauwe kleur komt niet alleen voor op de luifel maar ook bij de vitrines en in het kostuum van Ibink. Wat verder nog aan de familie Ten Boom herinnert zijn de speciale horloges, de ”Ten Boomwatches”.

De winkel is al sinds mensenheugenis een juwelierszaak/horlogerie. Willem ten Boom, de grootvader van Corrie, kocht de zaak in 1837. Al die jaren behield het pand dezelfde bestemming, al is er wel wat veranderd. Aanvankelijk was de helft van wat nu winkel is werkplaats. Corrie werkte daar ook. „Ze was de eerste vrouwelijke horlogemaker in Nederland”, zegt Ibink.

De ingang van het woonhuis van de familie Ten Boom bevond zich aan de Schoutenstraat, op de plek waar nu de bezoekers binnenkomen. Zij komen vooral voor de schuilplaats en voor het verhaal over de geloofsmoed van Corrie (1892-1983).

Zij overleefde de gevangenschap in de oorlog, in tegenstelling tot haar vader Casper en haar zus Betsie. Na de oorlog reisde ze de hele wereld over om te spreken over Gods vergevende liefde. Ze is het meest bekend geworden door het boek ”De schuilplaats”.

Christen als huurder

„Na de oorlog heeft ze de winkel en het woonhuis verkocht”, zegt Nieuwstraten. „Er kwamen weleens Amerikanen aan wie ze het huis liet zien. Na de verfilming van haar boek ”De schuilplaats” in 1974 nam de belangstelling vanuit de hele wereld toe. In 1986 kocht de Amerikaan Mike Evans de winkel en het huis. Beide panden zijn ondergebracht in een stichting die de winkel verhuurt. Voorwaarde is dat de huurder een positief christen is.”

De horlogerie in het Haarlemse stadscentrum wordt museumwinkel. Nieuwstraten is er nog niet uit hoe het precies moet worden. Misschien wordt een deel van de ruimte ingericht om er koffie te drinken.

Hij weet ook nog niet hoe de winkel eruit moet gaan zien. Maar dat de donkerblauwe kleur een prominente rol in het interieur gaat spelen, is wel zeker.