Kort voor de ontknoping van de ontvoering in Duitsland bad het meisje om hulp. „Ik ben christen. Ik zat een beetje te bidden en binnensmonds te mompelen. Ik bad: „O God, laat de politie komen.” Precies op dat moment kwam de politie. Dat was heel raar. Ik was heel verbaasd.”

TBS’er Michael S. trok Wei Wei vorige week zondag vlak bij TBS-kliniek Oldenkotte in Rekken van haar fiets. Ze fietste daar samen met haar vriendin. „Het was heel eng”, zegt Wei Wei. „Eerst was ik in paniek. Toen dacht ik bij mezelf: Je moet niet in paniek raken. Dan loop je alleen maar meer kans om met een mes doodgestoken te worden.” In de auto bij haar ontvoerder hield het meisje zich gedeisd. „Ik heb niet veel gezegd. Ik zat te knikken en te luisteren.”

Toen de auto van de ontvoerder in de berm vast kwam te zitten, mocht Wei Wei even naar buiten. Toen ze in de verte een helikopter hoorde, verzon ze een list om een teken van leven achter te laten. Het meisje plukte witte bloemetjes en gooide die in een sloot. „Het is niet normaal als er bosjes bloemen in een sloot drijven. Ik dacht: Misschien helpt dat. Tegen de man heb ik gezegd dat ik het fijn vind om bloemetjes te plukken.”

Wei Wei verkeerde tijdens de veertig uren van haar ontvoering tussen hoop en vrees. „De tijd ging heel langzaam.” Aan de ene kant kampte ze met „heel veel twijfels.” Aan de andere kant had de ontvoerder beloofd haar vrij te zullen laten. In de auto probeerde Wei Wei „heel aardig” tegen de man te doen.

Tijdens de zes uur dat de politie in Duitsland met de kidnapper onderhandelde, maakte ze bijzonder angstige momenten mee. „Het was hartstikke donker.” Wei Wei, die voor in de auto op de passagiersstoel zat, werd met een mes bedreigd. „Hij hield het mes tegen mijn hart. Het voelt net of je een prikje krijgt. Na een paar uur vroeg hij of hij het mes tegen mijn hart moest houden of plat moest leggen. Ik zei: „Leg dat plat.” Later kon ik zelf het mes vasthouden. Ik kon het gewoon zo pakken.”

De thuiskomst in Eibergen, vorige week dinsdagmiddag, was emotioneel. „Ik moest bijna huilen. Allemaal pers. Al die kinderen die stonden te juichen en te zwaaien van blijdschap.” Over het seksueel misbruik doet Wei Wei Hu in het interview geen uitspraken. Woensdag ging ze voor het eerst weer naar school.