Arno Brok (48) geeft zijn laatste interviews in de fraaie Jachtkamer van het statige stadhuis in het centrum van Dordrecht. De dag zit propvol afscheidsverplichtingen, maar Brok toont zich ondanks het strakke tijdschema een uitstekend gastheer. Is hoffelijk, beminnelijk en geeft de interviewer volop persoonlijke aandacht: „Neemt u de tijd, u hoeft zich niet te haasten.”

Zo heeft ook Dordrecht hem leren kennen, blijkt uit de reacties van inwoners en bestuurders. Maar loftuitingen waren er ook op zijn contacten en z’n netwerk waardoor hij Dordrecht op de kaart zette en zich een geweldige ambassadeur van de stad toonde.

Dagje Dordt

Zo wordt de viering van de eerste Koningsdag nieuwe stijl in Dordrecht aan Brok toegeschreven. De naijleffecten van onder andere dit evenement zijn nog volop merkbaar. Cijfers wijzen uit dat ”een dagje Dordt” inmiddels is uitgegroeid tot een populair uitje. „Daarnaast hebben we de afgelopen jaren vele miljoenen uitgegeven aan culturele zaken. Denk aan het Hof van Nederland (waar de eerste Statenvergadering werd gehouden, red.), het Dordrechts Museum en het Energiehuis (een voormalige elektriciteitscentrale die is omgebouwd tot culturele hotspot, red.). Zo hebben we de leefbaarheid vergroot.”

Brok is enthousiast over de samenwerking binnen de Drechtsteden. Daarvan maakt –behalve Alblasserdam, Dordrecht, Hendrik-Ido-Ambacht, Papendrecht, Sliedrecht, Zwijndrecht– straks ook Hardinxveld-Giessendam deel uit. „Als gebied houden we elkaar vast en werken we aan zaken als verkeer en vervoer, de arbeidsmarkt en hoogwaardig onderwijs. Daar profiteren zo’n 300.000 inwoners van.”

Ook zette Brok zich in voor de leefbaarheid en veiligheid in Dordrecht. Zo sloot hij overlastgevende cafés en coffeeshops.

Dieptepunten

Enerzijds kreeg hij steun voor zijn stevige, consequente aanpak; anderen vonden dat het wel een tandje minder kon. „Om te beginnen vind ik roken en drugs destructief. Ik heb daar niks mee. Maar dat is natuurlijk mijn persoonlijke mening. In de profielschets voor het burgemeesterschap werd de aanpak van de overlast met name genoemd. Daar hoort handhaving bij van beleid dat is vastgesteld.

Jaren geleden is afgesproken dat we zes coffeeshops in de stad zouden gedogen. We hadden er acht. Dan is er toch heel lang iets niet goed gegaan. Sluiting is geen doel op zich. Dat doe je alleen als er goede argumenten voor zijn, want het kan desastreuze gevolgen hebben voor de betrokken ondernemer.

Anderzijds zit niemand te wachten op een burgemeester met knikkende knieën en zwakke enkels. Daarmee komt de leefbaarheid niet terug in de stad. Overigens: in 85 procent van de rechtszaken die ondernemers aanspanden tegen sluiting gaf de rechter ons gelijk.”

Naast hoogtepunten beleefde Brok ook dieptepunten in zijn Dordtse periode. „Het meest trieste vond ik de moord op Milly Boele. Een meisje van 12 dat werd omgebracht door een buurman. En ook nog iemand die bij de politie werkte. Zoiets houd je niet voor mogelijk. Vreselijk; vooral voor haar ouders. Maar voor mij eveneens heel moeilijk, omdat de dader bij de politie werkte. Ik ben portefeuillehouder openbare orde, dus had er op die manier mee te maken.”

Bijzondere herinneringen bewaart Brok aan het huwelijk van de 21-jarige Gerjo Euser dat hij februari vorig jaar in het plaatselijke Albert Schweitzer Ziekenhuis sloot. „Die jongen was ernstig ziek. Het afgesproken huwelijk dreigde door een acute verslechtering van zijn gezondheid in gevaar te komen.”

Intens en verdrietig

Totdat Gerjo en zijn bruid Marianne besloten in het ziekenhuis te trouwen. „’s Avonds om halfzeven hoorde ik van hun verzoek, rond elf uur die avond sloot ik het huwelijk. De dag erop overleed hij. Het was een intens verdrietig moment, maar er was ook reden tot dankbaarheid. Hij was tot geloof gekomen en was bereid te sterven. Dat heeft onuitwisbare indruk op me gemaakt. Zoiets maak je maar één keer mee in je leven. Ik ben nog dankbaar dat ik het heb mogen doen.”

Brok is meelevend rooms-katholiek en als lid van de Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem betrokken bij christelijke projecten in Israël. Hij verstaat de tale Kanaäns en maakt er soms ook zelf gebruik van. Lachend: „Ik ben in Leerdam geboren, op reformatorische bodem. Dat laat zijn sporen na.”

Leiding

Vorig jaar liet hij na zijn herbenoeming in een interview weten dat hij nog niet van plan was om Dordrecht te verlaten. „Ik geloof dat dingen op je pad komen en heb het gevoel dat zoiets geleid wordt. Ik wacht op dat moment.”

Met de terugkeer naar ‘zijn’ Friesland is dat moment gekomen. Hij studeerde in Leeuwarden, werd er later raadslid en wethouder en maakte indruk als burgemeester van Sneek. „Ik ben gaan houden van het landschap, de taal, de cultuur en de mensen. Na zeven jaar is het me gegund terug te keren naar het gebied dat me lief is.”

Kerkdiensten bezoeken

Volgend jaar is Leeuwarden Culturele Hoofdstad van Europa. „De provincie doet er in Friesland echt toe, is partner in tal van dossiers zoals ruimtelijke ordening en landbouw. Ik hoop veel mensen en bedrijven te bezoeken en ga –net als in Dordrecht– regelmatig naar kerkdiensten. Of ik het een uitdaging vind om in Friesland aan de slag te gaan? Geen uitdaging. Een voorrecht. Dat is een beter woord.”

Brok nam vrijdag afscheid van de Dordtenaren. Hij werd bij die gelegenheid benoemd tot officier in de Orde van Oranje-Nassau. De gemeenteraad wilde hem bij zijn vertrek ook benoemen tot ereburger, dat weigerde hij. „Dat komt me niet toe. Dat past bij mensen die heel lang geworteld zijn in een samenleving en echt iets nalaten”, liet hij eerder weten.

Brok gaat per 1 maart in Friesland aan de slag. Hij gaat tijdelijk in Balk wonen.