De kopers van de bosgrond vonden dat zij door Loohuis Bathmen waren misleid. In advertenties in regionale en landelijke bladen, waaronder deze krant, werd in het vooruitzicht gesteld dat „met een aan zekerheid grenzen waarschijnlijkheid” te zijner tijd op de kavels gebouwd zou mogen worden. Andere advertenties bevatten mededelingen van dezelfde of minder vergaande strekking.

Volgens de kopers was die informatie onjuist. Zij verwijzen naar een brief van het provinciebestuur van Gelderland die zij naderhand ontvingen, waarin staat dat er op de bosgrondpercelen nooit sprake zal kunnen zijn van enige bebouwing.

De rechtbank vindt niet dat de kopers zijn misleid. De advertenties zijn wel suggestief, maar bevatten volgens het vonnis niet meer dan een mening. Daarom weigert de rechtbank de gevraagde aankopen terug te draaien. De kopers betaalden prijzen die ver boven die van bosgrond lagen. De rechtbank wijst erop dat de kopers hadden kunnen weten dat zij risico’s liepen en dat in het koopcontract de bestemming bosgrond was vermeld.

De advocaat van de kopers, mr. J. Verhoeven, vindt de uitspraak teleurstellend. „Ik vind dat de rechtbank het patroon miskent om gegadigden op een dwaalspoor te brengen. Daarom zal ik cliënten adviseren in hoger beroep te gaan.”

Na een publicatie in deze krant hadden zich enkele tientallen kopers bij Verhoeven gemeld die vonden dat zij door Loohuis Bathmen op het verkeerde been waren gezet. De procedure bij de Zwolse rechtbank was bedoeld als proefproces.

Eind december vorig jaar legde de Kamer van Toezicht van de Arnhemse rechtbank een waarschuwing op aan de notaris die bij de bosgrondtransacties was betrokken. Hij had kopers moeten wijzen op de risico’s die zij liepen. In deze zaak is hoger beroep aangetekend.