Een jood, een christen en een sikh. Alle drie komen ze op één pagina in het woensdag verschenen VU-magazine aan het woord. Met anderen tonen ze de veelkleurigheid van studenten aan de van oorsprong gereformeerde universiteit die sinds 1972 als oecumenisch christelijk werd bestempeld.

In 1996 werd de kerkdienst voorafgaand aan de diesviering geschrapt „vanwege een dringend gebrek aan bezoekers.” Ook moest de studentenpastor afscheid nemen en sloot in 2008 het Blaise Pascal-instituut, voorheen het Bezinningscentrum, de deuren. „Voortaan wordt de eigen identiteit minder met daden en meer met woorden beleden”, concludeert Ad Valvas.

Nu de verwijzing naar het Evangelie van Jezus Christus dit jaar uit de statuten is geschrapt, is de VU christelijk af, stelt het magazine. De nieuwe doelstelling is „bij te dragen aan een betere wereld, waarin rechtvaardigheid, medemenselijkheid en verantwoordelijkheid voor elkaar en voor de wereld centraal staan.”

Gestolde symboliek

Is het uitspreken van het votum („Onze hulp is in de naam des Heeren, Die hemel en aarde gemaakt heeft”) bij promoties het volgende christelijke element dat verdwijnt? Als het aan evolutionair bioloog Jacintha Ellers ligt wel, zo bepleitte ze eerder in een column. Ze zegt daarna veel reacties te hebben gekregen van hoogleraren die zich schaamden dat ze het votum hebben uitgesproken en van promovendi die hopen dat het wordt afgeschaft voordat ze gaan promoveren.

Universiteitshistoricus Ab Flipse wil niet van het votum af. Hij spreekt veel jonge mensen die het zien als een mooie traditie. „Het is gestolde symboliek, een verwijzing naar waar we vandaan komen, een standbeeld in woorden, om de geschiedenis levend te houden”, zegt Flipse.

Ellers wijst erop dat de VU een beleid voert waarbij alle levensovertuigingen worden gerespecteerd. „Maar als puntje bij paaltje komt, is er één levensovertuiging die nét iets meer gerespecteerd wordt dan de andere, namelijk de gereformeerd-christelijke levensovertuiging.”

Psalm 103

In het themanummer van Ad Valvas staan uiteenlopende opvattingen keurig naast elkaar. „Mijn God is Allah, de Enige God”, zegt moslima Leona Ahmed (22), die de master geestelijke verzorging afrondde. De hervormde Annemieke Lubbersen laat een ander geluid horen. „Het meest houd ik van psalm 103”, zegt de eerstejaarsstudente theologie. „God is liefde, maar zondebesef is ook belangrijk. Mensen zelf kunnen hun fouten niet goedmaken. Dat heeft Zijn Zoon Jezus gedaan.”

Dico Baars (22) uit Meerkerk, die de master religion, law and society volgt en bij de Tweede Kamerverkiezingen de jongste kandidaat voor de ChristenUnie is, zegt in een interview dat religie de samenleving verrijkt. Een boerka voor een functie aan een balie vindt hij echter „niet handig.” „God moet niet verdwijnen uit Buitenveldert?” legt de interviewer hem voor. Baars: „God ís niet verdwenen.”