Kavousi naaide in februari zijn oogleden en lippen dicht en ging in hongerstaking. Dat was bedoeld als ultieme poging om een verblijfsvergunning te bemachtigen. Hij maakte eind maart, na 44 dagen, een einde aan zijn actie, toen bleek dat de IND niet overstag ging. Kavousi krijgt nu toch een status omdat bij een bezoek aan de ambassade van Iran in Nederland nieuwe cruciale feiten en omstandigheden over zijn situatie naar boven kwamen.

De IND wees eind maart zijn verzoek tot vrijstelling van machtiging voorlopig verblijf af. Die heeft hij nodig om definitief bij zijn echtgenote te kunnen blijven. Officieel had hij het document in het land van herkomst moeten aanvragen en afwachten.

Na de definitieve afwijzing en na de hongerstaking maakte de gemeente Zaanstad bekend dat de wethouder met Kavousi mee zou gaan naar Iran. Samen met de gemeente zouden dan de nodige voorbereidingen worden getroffen om zijn terugkeer naar Iran zo veilig en voorspoedig mogelijk te doen verlopen.

Kavousi kwam in 2000 naar Nederland, nadat hij in eigen land op borgtocht was vrijgelaten. Hij was meerdere keren opgepakt wegens verzet tegen het regime. Als hij in Iran zijn strafproces had afgewacht, had volgens hem de doodstraf of levenslange gevangenisstraf gewacht. In Nederland ontmoette hij zijn huidige partner, met wie hij in oktober 2002 trouwde.

Kavousi’s asielprocedure kwam na 2,5 jaar ten einde. De aanvraag werd afgewezen, omdat hij geen paspoort had en er volgens de IND hiaten in zijn verhaal zaten. Hij doorliep vervolgens tevergeefs alle beroepsprocedures. Hij viel buiten de pardonregeling en was volgens de overheid geen schrijnend geval.

Een woordvoerder van de IND stelt dat niets gebleken is van een zware strafdreiging. Was dat wel het geval geweest, dan had de rechter zijn asielaanvraag gegrond verklaard.

Dat de IND nu alsnog heeft besloten hem een verblijfsvergunning te verlenen, kwam voor Kavousi en zijn echtgenote als een grote verrassing. „Dit is geweldig nieuws”, zei Marjon Kavousi. „We zijn uiteraard erg blij.”