Eitjes tellen is nu nog niet mogelijk, omdat die allemaal in de toppen van de eikenbomen zitten.

Entomoloog H. Stigter van de Plantenziektenkundige Dienst in Wageningen zei dit dinsdagmiddag in ’s-Hertogenbosch op een voorlichtingsbijeenkomst van de provincie Noord-Brabant voor gemeentes en wegbeheerders. Hij sluit niet uit dat de plaag net zo groot wordt als in 1996. Toen hadden naar schatting 60.000 tot 100.000 mensen gezondheidsklachten. Dat heeft de gezondheidszorg in dat jaar ruim 4,5 miljoen euro gekost, aldus drs. H. Jans van het Bureau Medische Milieukunde van de GGD’s in Brabant en Zeeland.

Elke rups produceert 600.000 tot maximaal 1 miljoen brandhaartjes. Die irriteren bij mensen de huid, de ogen en de bovenste luchtwegen. In extreme gevallen kan zelfs blijvend letsel ontstaan. Na het verpoppen van de rupsen blijven die haartjes jarenlang actief.

Afgezien van enkele meldingen in het begin van de vorige eeuw zijn de eerste rupsen eind jaren tachtig gesignaleerd in de Brabantse kempen. Na het hoogtepunt in 1996 was er sprake van een duidelijke afname van het aantal beestjes. Vanaf 2000 neemt het aantal echter weer toe, vooral buiten Brabant. De rupsen zijn nu ook gesignaleerd in Gelderland, Limburg, Zuid-Holland en Zeeuws-Vlaanderen.

Waardoor het aantal rupsen na 1996 aanvankelijk fors is verminderd, is niet duidelijk. Als mogelijke oorzaken noemt Jans voedselschaarste, de strenge winter, een toename van natuurlijke vijanden zoals de sluipwesp en de forse bestrijding.

De rupsen worden op verschillende manieren te lijf gegaan. De meest gangbare manieren zijn wegzuigen en wegbranden. Gelderland en enkele gemeenten in deze provincie nemen dit jaar een proef met het biologisch bestrijdingsmiddel Xentari. Stigter verwacht dat dit middel effectief zal zijn, maar is geen voorstander van een ongebreidelde toepassing. Hij pleit ervoor alleen te spuiten wanneer dit zinvol is en in andere gevallen gewoon te zuigen en te branden.