De predikant van de christelijke gereformeerde kerk in Renswoude hield woensdagavond op de Haamstedeconferentie in Elspeet zijn tweede lezing over het heilig avondmaal. Dit sacrament is een gave van God aan de kerk, benadrukte hij. Maar ook een opgave. „Dat betekent dus dat Gods kinderen niet lichtvaardig mogen afblijven. Laten ze beseffen dat hier een heilig gebod geldt.”

Dat gelovigen worden geroepen om aan te gaan, betekent niet dat er geen worstelingen kunnen zijn. De reformator Johannes Calvijn ging daar pastoraal mee om: „Voorts wil ik de zielen die door bezwaren gedrukt worden, niet dwingen. Ik raad hen liever aan te wachten totdat de Heere hen heeft verlost. Ik wil alleen laten zien dat niemand erin mag berusten, als hij zich –ter wille van zijn onwaardigheid– van het avondmaal moet onthouden.”

In delen van de gereformeerde gezindte bestaat een zeer terughoudende benadering van het heilig avondmaal, constateerde ds. Kieviet. In sommige gemeenten heeft er slechts een keer per jaar een viering plaats. „Ook circuleren er namen van dienaren van het Woord die doorgaans zelf niet deelnamen aan de bediening.”

Dan is er sprake van „ongeestelijke scheefgroei en eenzijdigheid”, aldus de predikant. Maar in de laatste tientallen jaren is er ook een andere ontwikkeling gegroeid, die volgens hem misschien nog „schadelijker en fnuikender” is: dat deelname aan het heilig avondmaal bij velen iets heel natuurlijks is geworden. „Dan is het besef van het wonder –van het heilig beven en deswege ook van de diepe geestelijke vreugde– weggesleten.”

De oorzaak ligt volgens ds. Kieviet deels in de prediking. „Kan het zijn dat ook wij te weinig ontdekkend, te weinig onderscheidend, te weinig geestelijk, te weinig bewogen onze gemeente het wonder van zalig worden op het hart drukken? En daardoor wordt het in onze preken en in ons pastoraat allemaal zo slap en zo lauw en zo lief. Want eigenlijk hoort iedereen er toch bij, hoe iemand ook leeft. Met als gevolg: volle avondmaalstafels en leger wordende tweede diensten.”

Het „medicijn” is volgens hem de „waarachtige zelfbeproeving”, waar het avondmaalsformulier over spreekt. Dan gaat het erom dat christenen hun zonden en vervloeking bedenken, zich voor God verootmoedigen, de toevlucht nemen tot de belofte van God om de zonden te vergeven, en in dankbaarheid te leven.

Beluister hieronder beide lezingen van ds. Kievit.