Hij is sinds zijn pensioen geen week weggeweest van zijn oude werkplek. Leo Hendriks (70) heeft zijn hele leven op Schiphol gewerkt en vrijwel direct na zijn pensionering in april begon het vliegveld met een welkomstteam.

Het idee is afgekeken van de Australische luchthaven Brisbane. Ter gelegenheid van Schiphols 100e verjaardag lopen ook hier een jaar lang oud-medewerkers rond als wandelende wegwijzers. Waar de toiletten zijn, hoe je op de parkeerplaats komt en waar je mag roken – het welcome@Schiphol-team kent de luchthaven van voor tot achter en vertelt het de zoekende passagiers.

Een blonde knul stapt op Hendriks af. „Eerlijk gezegd heb ik nog nooit gevlogen”, bekent hij. De jongen moet het vliegtuig naar Dubai hebben, gaat uiteindelijk naar Nieuw-Zeeland en wil weten waar hij moet inchecken. „Nog nooit met het vliegtuig geweest en dan al naar Nieuw-Zeeland”, zegt Hendriks hoofdschuddend tegen zijn collega Ad van der Kreeft (71) als hij de jongeman naar vertrekhal 3 heeft verwezen. „Mijn eerste vlucht ging geloof ik naar Keulen. Spannend genoeg.”

Gekrioel

In de terminal krioelt het van de mensen, die trolleys achter zich aan slepen of zich met telefoons en papieren in de hand een weg banen door de drukte. Toch vliegen de vragen de twee niet om de oren, deze middag. Veel passagiers vinden zelf hun weg. Er hangen borden genoeg. „Op sommige dagen komen er in een uur maar twee of drie mensen naar je toe. Dan vraag je je weleens af wat je hier doet”, zegt Van der Kreeft.

Hij stond niet meteen te springen toen de brief van zijn oude werkgever op de mat viel, met de vraag of hij zin had om reizigers wegwijs te maken. „Het is leuk om weer terug te zijn in mijn oude bedrijf. Maar ik woon in Deventer en dat is niet om de hoek.”

Als technicus hield Van der Kreeft zich bezig met energiebeheer, baanverlichting en de brandweer. Hij deed vooral werk achter de schermen: administratie, inkoop en onderhoud. Zeventien jaar geleden kwam er een einde aan zijn loopbaan bij een reorganisatie. Nu reist hij wekelijks per trein naar de luchthaven, want het internationale karakter trekt hem toch wel. „Werken op Schiphol heeft iets extra’s door al die verschillende mensen en culturen.”

Tijdens de briefing, aan het begin van hun dienst, hebben ze gehoord dat de grootste drukte wordt verwacht van een vlucht met hadjgangers, die op pelgrimstocht gaan naar Mekka. Een paar weken per jaar vertrekken extra veel moslims naar het bedevaartsoord, weten de heren.

Een dame wil weten waar de Thalys vertrekt. Een ander moet het vliegtuig naar Madrid hebben en vraagt zich af waar hij zijn bagage kan afgeven. Een stel stapt op de vrijwilligers af om te informeren waar McDonald’s zit. Tja, de winkelstraat kennen ze wat minder goed. Hendriks: „Rechts zit een Burger King. Wat is eigenlijk het verschil?”

Stappenteller

Na een baan van veertig jaar als steward werd Hendriks personeelsmanager bij KLM. Daarna gaf hij rondleidingen en begeleidde hij vips vanuit het vliegtuig. „Kofi Annan was de meest bijzonderste gast die ik mocht verwelkomen.”

De mannen hebben Schiphol in de loop van de jaren fors zien veranderen: meer vertrekhallen, meer winkels, meer pieren. En natuurlijk strengere beveiliging. Om achter de douane te komen, moeten ze nu door een poortje waar een oogscan wordt gemaakt.

„Kijk, we hebben al 5037 stappen gelopen”, toont Hendriks op zijn smartphone. Tijdens een dienst van vier uur telt de app zo’n 8000 à 9000 stappen. Van der Kreeft: „We worden meer moe van het lopen dan van vragen beantwoorden.” Hendriks: „Een beetje inspanning is goed. Dit werk houdt ons jong.”