Soepel beweegt Van Vliet (51) zich deze dinsdagochtend over de Van Alkemadelaan in Den Haag. Met een snelheid van zo’n 20 kilometer per uur is hij op zijn elektrische fiets op weg naar een dame die haar auto niet aan de praat krijgt. Op het stuur zit een navigatiesysteem dat hem de weg wijst. Ook toont het scherm de gegevens van de klant. „Ik kan bijvoorbeeld zien of iemand vaker hulp van de wegenwacht heeft gehad en om welke problemen het ging.”

Binnen tien minuten na vertrek vanaf het ANWB-hoofdkantoor parkeert Van Vliet zijn e-bike met aanhanger voor een appartementencomplex. Hij belt mobiel de eigenares van de auto, G. Regnault, die even later naar buiten komt en haar geparkeerde Toyota aanwijst. Het voertuig start niet.

Van Vliet heeft weinig tijd nodig om vast te stellen dat de accu leeg is. De oorzaak doorziet hij eveneens snel. Hij wijst op een groot voorwerp dat dwars in de auto ligt. „Is dat een kapstok?” Regnault knikt. „Dat zal het probleem zijn. Die zit tegen het knopje van het licht aan, waardoor een lampje is blijven branden.” De klant, lachend: „Dus de kapstok heeft het gedaan.” Van Vliet: „Moet hij eruit? Dan help ik u even.”

Uit zijn fietskar, die met inhoud 80 kilo weegt, haalt de wegenwacht de nodige attributen tevoorschijn om de motor aan de praat te krijgen. Hij beschikt onder meer over een krik, steeksleutels en een startaccu en heeft 3 liter koelwater bij zich. Zo nodig kan hij ter plekke de printer in de kar aansluiten om een advies voor een ANWB-lid uit te draaien.

Na een enkele minuut maakt de motor van de Toyota weer het vertrouwde geluid. Van Vliet adviseert de Haagse twintig minuten te gaan rijden, zodat de accu goed is opgeladen. Via het scherm van de fietscomputer geeft hij aan dat de klacht is verholpen, zodat het coördinatiecentrum van de wegenwacht op de hoogte is.

Flinke bui

Uit donkere wolken vallen de eerste regendruppels. Van Vliet rijdt naar een winkelcentrum in de buurt en parkeert zijn fiets onder een afdak. Een bejaarde man die net de supermarkt uit komt, kijkt geïnteresseerd naar de fiets met de opvallende, gele kar. Hij heeft in een krant iets gelezen over de fietsende wegenwacht. „Ja, dit is hem”, zegt Van Vliet.

De hulpverlener werkt al 27 jaar voor de wegenwacht. Toen hij hoorde van een fietsproef in Amsterdam en Den Haag meldde hij zich meteen aan. „Ik houd van fietsen en vind dit een mooie nieuwe uitdaging.” Als de proef na drie maanden succesvol blijkt, zet de ANWB mogelijk meer fietsen voor de wegenwacht in, ook in andere steden.

Officieel is Van Vliet sinds maandag een van de drie Haagse ANWB-medewerkers die bij toerbeurt op de pedalen stappen. Maar afgelopen weekend reed hij ook al op zijn fiets door Den Haag en Scheveningen om warm te draaien. Hij hielp gemiddeld zes klanten en legde 35 tot 40 kilometer per dag af op de fiets.

In korte tijd heeft Van Vliet de voordelen van de fiets al ervaren. „Gisteren fietste ik door een straat waar diverse vrachtwagens aan het laden en lossen waren. Ik dacht: Met de auto had ik hier een poosje staan wachten.” Over een bui doet de fietsende wegenwacht niet moeilijk. „Als je met de auto rijdt, moet je bij regen ook je werk doen. Je past je aan de omstandigheden aan. Een heftige bui is vaak snel voorbij.”

Buitenlandse toeristen

Rond de boulevard in Scheveningen hielp Van Vliet de eerste dagen diverse buitenlandse toeristen op weg. „Een Duitser had zijn sleutels in de auto laten liggen. Het kostte wat moeite om een achterraampje open te krijgen. Vervolgens hebben we een zoontje van de Duitser door het raam geschoven en heeft het ventje de sleutel uit de auto gehaald.”

Vandaag heeft de tweede klant, 2 kilometer verderop, een defect voertuig bij huis staan. Via onder meer de straat waar premier Rutte woont, fietst Van Vliet erheen. „Hier is de sleutel, hij start dus niet”, zegt eigenares E. L. van Beuge. „Een auto is leuk, maar hij moet het wel doen.”

De wegenwacht steekt de sleutel in het contact. „Dit getik is het teken van een lege accu. Waarschijnlijk is een lampje blijven branden doordat een portier niet goed dicht was.” Hij loopt rond de auto, en inderdaad, de achterklep is niet goed afgesloten.

„Hoelang zit deze accu er al in?” wil Van Vliet weten, als de auto het weer doet. „Ik denk tien jaar”, zegt Van Beuge. Voor de wegenwacht weer op het zadel stapt, adviseert hij de klant de accu bij de garage te laten vervangen. „Anders is de kans groot dat u er in de winter problemen mee krijgt.”