Het blijft rustig deze donderdag. De praktijk van de straatdokter is voor het eerst open. Zoubin weet van initiatieven in grotere steden zoals Rotterdam, waar al jaren een straatdokter actief is. De huisarts kent zijn grenzen. „Ik schrijf hier geen slaapmedicatie of morfine voor. Onder dak- en thuislozen zitten veel mensen met psychische problemen. Daar meng ik me niet in. In een normale huisartsenpraktijk kan dat sneller, want daar staat zeven dagen per week iemand klaar. Ik zit hier slechts een middag in de week.”

Voor dat soort zaken zou een straatpsycholoog of straatpsychiater een uitkomst zijn, zegt Joop van Ommen, die even verderop in de kantine van de WRVZ-hallen zit. Hij is blij met het initiatief. „Zoubin kwam naar me toe en zei: „Dit kan niet langer.” Het betekent wel wat, als een huisarts zoiets zegt. Dak- en thuislozen kwamen bij hem aan de deur. Ze konden nergens anders terecht.”

Kop koffie

De WRZV-hallen, op gehoorafstand van het viaduct van de A28 die het noorden van het centrum van de stad afsnijdt, hadden jarenlang als nevenfunctie de opvang van dak- en thuislozen. Toen Van Ommen, de initiator van deze opvang, naar eigen zeggen de gemeente en de woningcorporaties zo ver kreeg een nieuwe opvang even verderop te realiseren, besloot hij de kantine boven de sportzalen open te houden. „Van acht uur in de ochtend tot tien uur in de avond kunnen mensen hier langskomen. Voor een goed gesprek of een kop koffie.”

Sinds gisteren kunnen ze ook in de hallen terecht met lichamelijke klachten. In een kleine kamer net voor de kantine zetelt de Zwolse straatdokter. Er staan een behandeltafel, een scherm om je achter te verkleden, een bureau met een computer en een tafel met twee stoelen. Precies zoals bij een reguliere huisarts. De inboedel blijkt wel wat ouder dan gemiddeld. Alles verzameld door Van Ommen en zijn vrijwilligers.

Zoubin klopte zelf bij Van Ommen aan met het idee van de straatdokter. De twee kennen elkaar al zo’n twaalf jaar. Zoubin ontvluchtte in 1997 het oorlogsgeweld in Afghanistan. Op zijn vlucht zag hij uitgehongerde mensen gras eten. Een beeld dat nooit uit zijn hoofd is verdwenen.

„Moeilijkheden in je leven maken je een ander persoon”, zegt hij. Hij studeerde in Utrecht en Groningen en heeft nu een praktijk als huisarts in Staphorst. Hulpbehoevenden wisten hem thuis in Zwolle te vinden. Het werden er steeds meer.

Psychische klachten

Waarom komen dak- en thuislozen bij hem aan de deur en kloppen ze niet bij huisartsen of de GGD aan? Zoubin: „Ze zeggen dat ze worden weggestuurd of niet serieus worden genomen. Ik ga mijn collega’s niet controleren. Hier is die hulp in ieder geval nodig.” Zelf was Zoubin jaren terug al in Zwolle via de GGD actief bij een spreekuur voor dak- en thuislozen. Dit initiatief werd wegbezuinigd.

Gistermiddag kwam er uiteindelijk toch nog één patiënt langs, een man van Surinaamse afkomst. „Hij bleek psychische klachten te hebben.” Hoeveel patiënten hij elke donderdag gaat krijgen, weet hij niet. „Bij de GGD hadden we soms twee, soms vijf bezoekers op een middag.”

De klachten die hij bij dak- en thuislozen en uitgeprocedeerde asielzoekers behandelt, variëren van „pijn in de kleine teen tot een forse longontsteking.”

De huisarts heeft wat die laatste aandoening betreft een probleem. Hij vond nog geen apotheek die medicijnen wil verstrekken aan niet-verzekerde patiënten. „Een apotheek is ook een winkel die geld moet verdienen”, zegt hij.

Gemeenteraad

Een stichting in oprichting moet de straatdokter bij dit soort zaken helpen. Gerrit Teunis is een van de initiatiefnemers. „Dankzij de stichting kan Zoubin zich gaan concentreren op het verlenen van zorg”, zegt hij.

Maandag komt de straatdokter ter sprake in de gemeenteraad van Zwolle. De SP heeft al aangekondigd met een motie te komen om het initiatief te ondersteunen.