Omdat de begroting van de rechtspraak onder Veiligheid en Justitie valt, is er volgens Bakker een situatie ontstaan dat de rechtspraak voor haar financiering moet concurreren met andere beleidsdoelen van het department. Tegenvallers bij het ministerie werken door op de begroting van de rechtspraak, concludeert hij.

„Voor de financiering van de rechtspraak moet louter en alleen de vraag leidend zijn wat nodig is om rechtszaken goed en tijdig te kunnen doen”, benadrukt Bakker. „De wetgevende en uitvoerende macht kunnen de rechtspraak nu beïnvloeden via de portemonnee. Dat hoort niet in een rechtsstaat, waarin de staatsmachten onafhankelijk van elkaar moeten zijn. In de praktijk blijkt echter dat het niet werkt.”

De voorman van de rechtspraak wijst er op dat de Algemene Rekenkamer vorige maand tot dezelfde conclusie kwam. De Rekenkamer stelde dat de rechtspraak voor haar financiering afhankelijk is van politieke keuzes van het kabinet over begrotingsuitgaven.

Bakker pleit ervoor dat de rechtspraak een onafhankelijke financiering krijgt zoals bijvoorbeeld de Eerste en Tweede Kamer en de Raad van State. „Rechtspraak is een kerntaak van de staat.” Die kan volgens hem niet „worden gebruikt om tegenvallers elders op te vangen”.