„Na een succesvol project tijdens de kerstperiode, waarbij de politie nadrukkelijk aanwezig was en hulp van bewoners inriep, neemt in deze wijk de jeugdcriminaliteit en -overlast weer toe”, zegt wijkagente Manon Steenwijk. Intussen hangt ze een schilderijtje op aan de muur van de ‘huiskamer’ van het pand aan de Prinses Julianastraat. Veel mensen in de wijk zijn volgens haar nogal gesloten in de richting van buitenstaanders. Daardoor doen gedupeerden niet altijd aangifte. „Je ziet dat de mensen zich afschermen door middel van dichte gordijnen. Wij proberen de drempel naar de politie te verlagen.”

De politie mag het pand van woningbouwvereniging Mozaïek Wonen, waarin Steenwijk met vijf collega’s wil zorgen voor een 24 uursaanwezigheid, een maand lang gratis gebruiken. De agenten betrokken de woning vorige week zondag. „Mensen vertrekken uit deze wijk vanwege overlast en onveiligheidsgevoelens. Dat is niet in het voordeel van de woningbouwvereniging. Op deze manier stralen we uit dat we er samen voor willen gaan om het gevoel van veiligheid terug te brengen”, aldus Steenwijk. „Dat wij binnen een week twee keer een steen door de ruit kregen, bewijst precies waarom we hier zijn. De wijk moet weten dat we er erbovenop zitten. De gedachte van dit unieke project is dat we een soort pop-up-bureau in de wijk zijn. De laatste jaren verdwenen bijna alle permanente wijkposten. We willen met deze proef kijken of zo’n tijdelijke post in andere wijken ook kans van slagen heeft.”

Naast wat positieve reacties van buurtbewoners, tonen enkele direct omwonenden zich bepaald niet tevreden over de komst hun nieuwe buren. „We wisten van niets. Toen ik ’s avonds om tien uur belde vanwege die steen door de ruit, hoorde ik pas dat er agenten ‘woonden’. De communicatie begint al slecht, dus ik heb er niet veel vertrouwen in”, aldus overbuurvrouw Simone.

Als de agenten zich buiten vertonen, gaat een allochtone bovenbuurman direct hevig tekeer. Hij is boos omdat hij een dag tevoren een bekeuring kreeg voor het niet direct tonen van zijn legitimatiebewijs. Bovendien klaagt hij erover dat het de hele nacht een herrie is van slaande deuren beneden hem. „Ik mag mijn auto ook niet eens meer voor de deur opknappen. Pure provocatie, man!” roept hij hen na.

Een allochtone buurtgenoot vult aan: „Er is hier veel te veel wegbezuinigd, waardoor de jongeren uit de buurt geen enkele officiële hangplek en buurthuis meer hebben. Ze hangen overal op straat en er is niets voor hen te doen. Jongerenwerkers die er zijn, komen van buiten de stad en die hebben niets met deze wijk.”

Direct naast de woning staan enkele jongens van Marokkaanse afkomst op een speelplek. „Het is verboden zich op deze binnenplaats zonder redelijk doel zich op te houden”, zo staat er op een bordje te lezen. „Wij hebben niks en zelfs hier mogen we eigenlijk niet zijn”, klaagt een van hen. „Ja, dan ga je hangen en dan gaat het automatisch verkeerd, zeker als je met een grote groep bent. Maar ik heb nooit iets verkeerds gedaan, jongen!”

Een van de wijkagenten: „Wij surveilleren hier constant lopend door de wijk. Overdag in uniform, ’s avonds in burger. Je ervaart dan dat je, zelfs met jongeren uit de Goudse criminele top zestig, gewoon kunt praten. Wij willen juist met hen in gesprek. Maar we houden hen ook aan als dat nodig is. Ik wil hen eigenlijk allemaal persoonlijk kennen.”