Dat weinig florissante beeld schetste vice-president Tjeenk Willink van de Raad van State dinsdagmorgen van het functioneren van de Tweede Kamer. Hij greep de presentatie van zijn jaarverslag aan om het „incidentalisme” en de „willekeur” van de Kamer in niet mis te verstane bewoordingen aan de kaak te stellen.

Veel te veel is de aandacht van het parlement gericht op haar functie als medeopsteller van wetten. Van controle achteraf van het kabinetsbeleid is steeds minder sprake; van controle vooraf steeds meer.

„De Tweede Kamer wil ook medebestuurder zijn. Het politieke debat wordt versmald tot commentaar op de plannen van het bestuur”, aldus Tjeenk Willink. „De tijd om na te denken wordt niet gegund: er moet worden gereageerd, en wel onmiddellijk.”