Orri werd geboren in Hoornaar als Arrigje Verspui en raakte via haar vriend Cor van der Vlist betrokken bij de winkel van haar schoonouders in Nieuwpoort. In februari 1953 –„het was koud, er lag ijs in de Lek”– overleed haar schoonvader toen hij met zijn handel in textiel op pad was. Haar aanstaande schoonmoeder bleef achter met acht kinderen en een winkel. „Op een dag zat ze te huilen. Ze zag er niet meer doorheen.”

Bijspringen

Arrigje –„zeg maar Orri, zo word ik mijn hele leven al genoemd”– besloot bij te springen en hielp haar schoonmoeder op haar vrije dagen met de boekhouding.

Het werk in de winkel beviel haar zo goed dat ze zich meer en meer inzette. „We verkochten kinderkleertjes en huishoudtextiel. Ik voelde me prima op mijn gemak in Nieuwpoort en had het goed naar mijn zin in de winkel. Zo ben ik er ingerold.”

Na hun huwelijk namen Cor en Orri de winkel over. In de loop der jaren volgden diverse verhuizingen en verbouwingen, waarbij de winkel groter en groter werd, er van lieverlee ook meubels werden verkocht en er filialen in Meerkerk en Eindhoven werden geopend.

Combineren

Orri van der Vlist bleef al die jaren in de winkel staan en combineerde dat met het huishouden en de opvoeding van de kinderen. Gevolg was dat het gezinsleven voor een belangrijk deel werd bepaald door het bedrijf. „De winkel was elke dag open. Ik stond dag en nacht klaar voor de klanten. Die kwamen ook onder etenstijd, dat hoorde er gewoon bij. Je wist niet beter. Tijd om leuke dingen te doen was er niet echt. Dat gold ook voor hobby’s. Ik ben 50 jaar lid van de zang, maar daarmee hield het wel op.”

In stand gehouden

Na het overlijden van haar man heeft de Nieuwpoortse de winkel –in het centrum van de vestingstad, pal naast het historische stadhuisje– in stand gehouden. „De laatste jaren verkochten we vooral ondergoed, nachtkleding, panty’s, kousen en sokken. Ik ben doorgegaan omdat ik er zoveel plezier aan beleef. Ik ken iedereen op het dorp, geniet van de contacten met de klanten en ben nog gezond. De winkel is mijn grootste hobby. Voor de drukke dagen had ik hulp. Waarom zou ik dan stoppen?”

Weinig veranderd

De onderneemster vindt dat er in al die jaren weinig is veranderd. „Wel in de artikelen die we verkopen, maar de mensen zijn hetzelfde gebleven. En dat geldt ook voor mezelf.

De mensen uit Nieuwpoort en omgeving zijn trouwe klanten. Ze zijn altijd blijven komen. Dat vond ik fijn. Het is prettig om hier te wonen. Mijn klanten zijn erg gemakkelijk. Ik voel me thuis in Nieuwpoort.”

Onlangs besloot ze toch te stoppen. „Afgelopen zomer kreeg ik een galaanval, daardoor ben ik vijf weken uit de roulatie geweest. Nu ben ik weer op de been, voel me prima. Mijn kinderen vinden het verstandiger dat ik er nu mee stop. Ik vind het jammer, maar anderzijds gaan de jaren inderdaad tellen.”

Begrip

De klanten toonden begrip voor haar besluit. „Ze zeggen: „Je hebt groot gelijk.” Maar ze vinden het wel vervelend. Er blijft weinig meer over in Nieuwpoort. Een tijdje terug is de handwerkwinkel ook al gestopt. De inwoners moeten steeds vaker naar Groot-Ammers of met de pont naar Schoonhoven.”

De laatste weken is het uitverkoop in ’t Hoekje en klingelt de deurbel keer op keer. „Het is heel druk. Maar dat is straks voorbij. Ik kijk terug op een prachtige tijd. Grote plannen voor de toekomst heb ik niet.

Ik blijf hier wonen, doe alles nog zelf. Ik ga wat meer lezen of puzzelen. Ik kom de dagen heus wel door.”